بعد از مدت­ها، فرصتی پیش آمد تا جمع دوستان ما، دور از هیاهوی شهر و زندگی ماشینی، به دامان طبیعت پناه برده و نفسی تازه نماید. و این بار، ارتفاعات الموت، و روستای زیبای تلاتر... برای دیدن تصاویر بر روی ادامه مطلب کلیک نمائید.

ادامه مطلب...

سروش و جنجال ‌آخرینش

جهت آگاهی هرچه بیشترکاربران گرامی متن مصاحبه ی دکترسروش با یکی از رسانه­های هلندی که درسایت آفتاب آمده است بدون دخل و تصرف ـ البته با کمی تنظیم جهت استفاده­ی بهتر ـ به حضور شما تقدیم می گردد.

 §چگونه می‌توان چیزی هم‌چون «وحی» را در جهان مدرن و راززدایی شده‌ی امروز، بامعنا دید؟ 
وحی «الهام» است. این همان تجربه‌ای است که شاعران و عارفان دارند؛ هر چند پیامبر این را در سطح بالاتری تجربه می‌کند. در روزگار مدرن، ما وحی را با استفاده از استعاره‌ی شعر می‌فهمیم. چنان‌که یکی از فیلسوفان مسلمان گفته است: وحی بالاترین درجه­ی‌ شعر است. شعر ابزاری معرفتی است که کارکردی متفاوت با علم و فلسفه دارد؛ شاعر احساس می‌کند که منبعی خارجی به او الهام می‌کند؛ و چیزی دریافت کرده است. و شاعری، درست مانند وحی، یک استعداد و قریحه است: شاعر می‌تواند افق‌های تازه‌ای را به روی مردم بگشاید؛ شاعر می‌تواند جهان را از منظری دیگر به آن‌ها بنمایاند.     ادامه مطلب...

13- استروئیدها (STEROIDS)

 اسامی عامیانه: ROIDS، SAUCE، SLOP، JUICE ، PUMPERS، GYM CANDYANABOLICS

شکل ظاهری: مشتقات هورمون مردانه تستوسترون می بـاشنـد کـه رشـد عـضـلات اسکلتی را افزایش میدهد. ورزشکاران برای بـهبـود عـمـلکرد و ظاهر فیزیکی خود از آنها استفاده میکنند. استقامت را نیز افزایش میدهد.

نحوه استعمال: خوراکی، تزریق.

خطرات: افزایش فشار خون، کلسترل بالا، بیماری کلیه و کبد، صدمه به قلب، دیابــت، یرقان، افسردگی، رفتارهای خشونت آمیز. در مردان: رشد سینه، تحلیل بیضه، کـاهش اسپرم، ناباروری، آکنه، سکته. در زنان:رشد مـو در صـورت، بـم شـدن صدا، اخـتــلال در قاعدگی، کاهش سایز سینه.

14ـ سرکوبگرها و مسکن ها (TRANQUILIZER = DEPRRESSANT)

اسامی عامیانه: DOWNERS،GOOFBALSS ،BARBS ،BLUE DEVILS ،JELLIES TRANY ،BENZOZ ،LUDES

شکل ظاهری: این داروها مســکن بوده و سبب شل شده عضـلات و آرامـش اعـصـاب میگردند. به صورت قرص و کپسول میباشند. مانند: والیوم و مرفین.

نحوه استعمال: خوراکی و تزریق.

اثرات: تسکین اضطراب و تنش، خواب آور،

خطرات: اعـتــیاد آور، کاهش انرژی، کاهش حافظه، افسردگی، بی خـوابـی و حـمـلات هراسی.

15- پی­سی­پی (PCP)

اسامی عامیانه: ANGEL DUST ،HOG CRYSTAL ،ZOOT ،PHENCYCLIDINE

شکل ظاهری: یک بی حس کننده می باشد. گرد سفید رنگ کریستـالـی، بـه صـورت کپسول و قرص نیز وجود دارد.

نحوه استعمال: استنشاق، دود کردن و تزریق.

اثرات: خوشی، ریلکس شدن، بی وزنی، عدم تمرکز، اضطراب، افسردگی.
16-  اکسی کنتین (OXYCONTIN)

اسامی عامیانه: OXY ،OC ،OXYCOTTON

شکل ظاهری: مسکن درد میباشد که ماده فعال آن اکسیکدون (OXYCODONE) است. بصورت مایع، قرص میباشد.

نحوه استعمال: تزریق، استنشاق، جویدن، پخته همره غذا.

اثرات: کند شدن تنفس، تهوع، استفراغ، یبوست، سردرد، گیجی، تعریق و ضعف.
خطرات: مانند مسکن ها. 

 17-  تریاک (OPIUM)

خصوصیاتی شبیه هروئین دارد.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مصرف مواد مخدر=تباهی+نابودی+بیماری+پشیمانی+شکست+طرد+مرگ

در رویاهایم دیدم که با خدا گفت­وگو می­کنم. خدا پرسید:پس تو می­خواهی با من گفت­وگو کنی؟ من در پاسخش گفتم: اگر وقت دارید. خدا خندید و گفت: وقت من بی­نهایت است. در ذهنت چیست که می­خواهی از من بپرسی؟ پرسیدم: چه­چیزِ بشر شما را سخت متعجب می­سازد؟

خدا پاسخ داد: کودکی­شان. این­که آنها از کودکی­شان خسته می­شوند، عجله دارند که بزرگ شوند؛ و بعد دوباره پس از مدت­ها ، آرزو می­کنند که کودک باشند... این­که آنها سلامتی خود را از دست می­دهند تا پول به دست آورند و بعد پول­شان را از دست می­دهند تا دوباره سلامتی خود را به دست آورند؛ این­که با اضطراب به آینده می­نگرند و حال را فراموش کرده­اند و بنابراین نه در حال زندگی می­کنند و نه در آینده؛ این­که آنها به گونه­ای زندگی می­کنند که گوئی هرگز نمی­میرند و به گونه­ای می­میرند که گوئی هرگز زندگی نکرده­اند. دست­های خدا دستانم را گرفت برای مدتی سکوت کردیم و من دوباره پرسیدم به عنوان یک پدر می خواهی کدام درس­های زندگی را فرزندانت بیاموزند؟

او گفت: بیاموزند که آنها نمی­توانند کسی را وادار کنند که عاشقشان باشد، همه کاری که می­توانند انجام دهند این است که اجازه دهند خودشان دوست داشته باشند. بیاموزند که درست نیست خودشان را با دیگران مقایسه کنند، بیاموزند که فقط چند ثانیه طول می­کشد تا زخم­های عمیقی در دل آنان که دوستشان داریم ایجاد کنیم اما سال­ها طول می­کشد تا آن زخم­ها را التیام بخشیم. بیاموزند ثروتمند کسی نیست که بیشترین­ها را دارد، بلکه کسی است که به کمترین­ها نیاز دارد. بیاموزند که آدم­هایی هستند که آنها را دوست دارند فقط نمی­دانند که چگونه احساسات­شان را نشان دهند؛ بیاموزند که دو نفر می­توانند با هم به یک نقطه نگاه کنند و آن را متفاوت ببینند. بیاموزند که کافی نیست فقط آنها دیگران را ببخشند،بلکه آنها باید خود را نیز ببخشند.

من با خضوع گفتم: از شما به خاطر این گفت­وگو متشکرم آیا چیز دیگری هست که دوست دارید فرزندان­تان بدانند؟ خداوند لبخند زد و گفت : فقط اینکه بدانند من اینجا هستم، همیشه.

از: رابیندرانات تاگور

متن حکایت: شاه عباس از وزیر خود پرسید:"امسال اوضاع اقتصادی کشور چگونه است؟" وزیر گفت:"الحمدالله به گونه­ای است که تمام پینه­دوزان توانستند به زیارت کعبه روند!"  شاه عباس گفت:"نادان! اگر اوضاع مالی مردم خوب بود می­بایست کفاشان به مکه می­رفتند نه پینه­دوزان، چون مردم نمی­توانند کفش بخرند ناچار به تعمیرش می­پردازند، بررسی کن و علت آن را پیدا نما تا کار را اصلاح کنیم."

تحلیل حکایت: 1. یک شاخص مناسب می­تواند در عین سادگی بیان­گر وضعیت کل سازمان باشد. 2. در تحلیل شاخص باید جنبه­های مختلف را بررسی نمود. گاهی بهبود ناگهانی یک شاخص بیانگر رشدهای سرطانی و ناموزون سیستم است.

با وجود آن‌که دکتر علی شریعتی، از منتقدان شیوه مرسوم عزاداری‌ها و سوگواری‌ها برای خاندان اهل­بیت(ع) به شمار می‌رود، اما در سخنرانی مشهور خود در سالروز شهادت فاطمه زهرا(س)، از گریه مردم بر مصائب اهل بیت(ع) تجلیل و تنها آن را نیازمند تکمیل می‌داند که آن هم به عهده روشنفکران و دانشمندان است. وی می­گوید:

هر مذهبی، مکتبی، هر نهضتی یا انقلابی، از دو عنصر ترکیب می‌یابد؛ عقل و عشق. یکی روشنایی است و دیگری حرکت. یکی شعور و شناخت می‌بخشد و به مردم بینایی و آگاهی می‌دهد و دیگری، نیرو و جوشش و جنبش می‌آفریند... . تشیع در تاریخ، این چنین زاد و زیست. متفکران و دانشمندانش، مظهر اجتهاد و تعمق و تحقیق و منطق و فرو رفتن در اندرون معانی و شناختن متحول و متکامل مفاهیم اعتقادی و حقایق اسلامی و نگهبانی روح و حقیقت و جهت راستین اسلام نخستین در معرکه گیج‌کننده و گمراه‌سازنده‌ای که به نام فلسفه و تصوف و علم و ادب و زهدنمایی و یونانی‌زدگی و شرق‌گرایی در افکار برانگیخته بودند. و توده مردمش، مظهر وفاداری به حقیقت و اخلاص و عشق و شور و فداکاری و جانبازی در راه علی و ادامه‌دهندگان راه علی. در دوره‌هایی که زور و شکنجه و قتل‌عام بر زندگی توده حکومت می‌راند و لبی را که به نام او باز می‌شد، می‌دوختند و خونی را که با مهر او گرم می‌شد، می‌ریختند و از خاندان پیغمبر سخن گفتن، پاداشش در خلافت پیغمبر، پوست کندن و سوزاندن بود.

و اما، امروز نیز توده مردم ما همچنان عشق می‌ورزند، همچنان دوست می‌دارند، همچنان به این خانه وفادارند، و هنوز پس از گذشت قرن‌ها و دگرگونی‌ها و زاد و مرگ ایمان‌ها و عشق‌ها و اندیشه‌های بسیار، از در این خانه، به قصری، معبدی، و قبله‌ای دیگر، نرفته‌اند، می‌بینیم که همچنان سر بر دیوار خانه فاطمه نهاده‌اند و به درد، می‌نالند. این اشک‌ها، هر کدام «کلمه»ای است که توده‌های صمیمی و وفادار ما با آن، عشق دیرینه خویش را به ساکنان این «خانه» بیان می‌کنند. این زبان توده است و چه زبانی صادقتر و زلالتر و بی‌ریاتر از زبانی که کلماتش، نه لفظ است و نه خط، اشک است و هر عبارتش ناله‌ای، ضجه دردی، فریاد عاشقانه شوقی! ...

تعجب نکنید که چگونه من دارم از «گریستن» دفاع می‌کنم، که شنیده‌اید ـ و بارها ـ که از برنامه گریه و روضه انتقاد کرده‌ام. آری، این دو سخن با هم متضاد نیستند. «برنامه گریه کردن»، به عنوان یک «کار» و یک «وظیفه» و یک «وسیله» برای رسیدن به «هدفی» و به عنوان یک «اصل» و یک «حکم»، چیز دیگری است و «گریستن»، یعنی تجلی طبیعی یک احساس، حالتی جبری و فطری از یک عشق، یک رنج، یک شوق با اندوه، چیز دیگری...؛ کسی که عاشق است و از معشوقش دور افتاده و یا عزادار است و مرگ عزیزی قلبش را می‌سوزاند، می‌گرید، غمگین است، هرگاه دلش یاد او می‌کند و زبانش سخن از او می‌گوید و روحش آتش می‌گیرد و چهره‌اش برمی‌افروزد، چشمش نیز با او همدردی می‌کند؛ یعنی اشک می‌ریزد، اشک می‌جوشد و این حالات همه نشانه‌های لطیف و صریح ایمان عمیق و عشق راستین اویند... .

گریه‌ای که تعهد و آگاهی و شناخت محبوب یا فهمیدن و حس کردن ایمان را به همراه نداشته باشد، کاری است که فقط به درد شستشوی چشم از گرد و غبار خیابان می‌آید. فراموش نکنیم که نخستین کسی که بر سرگذشت حسین بزرگ گریست، عمر سعد بود و نخستین کسی که بر این‌گونه «گریه بر حسین» ملامت کرد، شخص زینب بزرگ! و بد نیست بدانید که نخستین مجلس عزاداری، در دربار یزید!...

هیچ مذهبی، تاریخی و ملتی چنین خانواده‌ای ندارد؛ «خانواده‌ای که در آن پدر، علی است؛ و مادر، فاطمه؛ و پسر، حسین؛ و دختر، زینب»؛ همگی در زیر یک سقف و در یک عصر و یک خانواده. و در عین حال، به هیچ خانواده‌ای، از جانب ملتی این همه عشق و اخلاص و ایمان و شعر و خون نثار نشده است. ملت ما، بر گرد در و بام خانه فاطمه، یک فرهنگ پدید آورده است؛ از این خانه یک تاریخ پر از هیجان و حرکت و شهامت و فضیلت، بر بستر زمان جاری شده است؛ نهر زلال و حیات‌بخشی که بر همه نسل‌های ملت ما گذشته است و هم‌اکنون نیز در عمق روح و وجدان توده ما جریان دارد. این تنها ملتی است که در زندگی نوع بشر روی خاک، در غم خاندان محبوب خویش و در عزای قهرمان آزادی و ایمان خویش، در طول تاریخ درازش، همواره غمگین و عزادار مانده است و پایمال کردن فضیلت و محکومیت حقیقت و فاجعه حکومت جنایت و زور را، به رغم گذشت زمان و غلبه همیشگی این نظام بر تاریخش و سرنوشتش، فراموش نکرده است.

اما این عشق‌ها همه عقیم مانده‌اند؛ این اشک‌ها همچون بارانی که بر شوره‌زار ببارد، سبزه‌ای در این کویر نمی‌رویاند و این همه فداکاری‌ها، سرمایه‌ها، آمادگی‌ها و تجمع‌ها و نیروهای انسانی و وقت‌ها و فرصت‌های عزیز نیروبخش هدر می‌رود. مقصر کیست؟ دانشمند! که پا به پای توده، مسئولیت خویش را انجام نمی‌دهد؛ او باید به توده، «آگاهی» و «شناخت» و «جهت» می‌داد و نداد