این روزها عده ای از خواهرهای باحجاب وغیرباحجاب توی این سرمای زمستان می روند شال و روسری شان را نوک چوب می کنند که مثلاً نه به حجاب اجباری گفته باشند.

نگارنده – بدون این که کاری به درست یا نادرست بودنش داشته باشد – اساساً به دلایل زیر با این رفتارها مخالف است:

دلیل دوم (چون دلیل دوم مهم تر از دلیل اول است، اول آورده می شود)- این رفتار ممکن است برای بعضی اعتراض ها - که می شود چیزی را برسر چوب کرد - کارایی داشته باشد، اما برای بعضی دیگر قابل اجرا نیست و خَلط مبحث می کند. مثلاً شما اگر بخواهید به رسانه ی ملیِ اجباری، نه بگویید چه کار می کنید؟ آیا می توانید سازمان صدا و سیما را سرچوب کنید؟ اگر این کار را بکنید پس چه کسی این همه سریال تاریخی مستند بسازد که مولای درزش نرود؟ چه کسی باعث رسوایی خائنان و وطن فروشان و اغتشاشگران و فتنه جویان شود؟

از طرف دیگر آیا می توانید رئیس سازمان را سرچوب کنید. آدم واقعاً چه جوری این رفتار را با کسانی بکند که وقتی دوره ی مسؤولیت شان در صداوسیما تمام می شود به وحدت و هم افزایی ملی اعتقاد پیدا می کنند و به شدت خواهان دموکراسی، آزادی بیان و گردش آزاد اطلاعات می شوند؟ حیف است واقعاً. مگر ما چند نفر آدم انقلابی، منصف، دلسوز و روشنفکر اینجوری مثل رؤسای صداو سیما درکشور داریم؟

یا مثلاً وقتی موقع انتخابات ها، چند کاندیدا جلوتان می گذارند و می گویند الا و بالله باید به همین ها رأی بدهید، شما برای نه گفتن به کاندیداهای اجباری چه کار می توانید بکنید؟ آیا انسان زورش می رسد این همه کاندیدا را سرچوب بزند و بلند کند؛ مخصوصاً کاندیداهایی که قبلاً هم انتخاب و به دلایل ناگفته و ناشنیده و ناشناخته، سنگین تر از قبل هم شده اند؟

شما اگر به مصداق های متعدد دیگر اجبار در کشور هم فکر بکنید، متوجه می شوید که نمی شود چیزهای اجباری را به همین سادگی سرچوب زد و بلند کرد.

دلیل اول- رفتار این خواهرها بدآموزی دارد وممکن است یک نفراز آن ها یاد بگیرد و برود، مثلاً پرچم ایران را در هوا بلند کند. اولاً دِش: کسی نیست از این بنده ی خدای «پرچم بلندکُن» بپرسد، پدر بیامرز! آخر توکه تمام سر و بدنت در حجاب کامل است و فعلا هم جایت درمیان آن لباس گرم می باشد، چرا این کار را می کنی؟ دوماً دِش: هیچ فکر نکردی که ممکن است دشمنان تصور کنند تو حکومت را اجباری می دانی و پرچم را - که نماد حکومت است- بلند کرده ای وقصد براندازی داری؟ تو که می دانی دشمنانی مثل آمریکا، اسرائیل، عربستان، برادر زن صدام و خیلی های دیگر منتظر کوچک ترین فرصتند تا مردم را گول بزنند و به خیابان ها بکشانند. اگر این ها بیایند و دورت جمع شوند و یک فتنه ی دیگر به پا کنند، چه جوری می شود این بساط را جمع کرد؟

خلاصه این که باید یک مقدار مراعات کرد.همیشه که نمی شود یک حکومت با صعه ی صدر وجانم و دلم با مخالفان و منتقدان برخورد کند. آخرش یک عده ای با این کارهاشان باعث می شوند صبر مسؤولان نظام لبریز شود و به ساختارشکنان، اغتشاشگران و براندازان تشر محکم بزنند.

بنابراین نگارنده به دلایل گفته شده دربالا و نگفته شده دربالا با این جور رفتارها مخالف است.

(16/11/96)

منبع: کانال پنجره/ https://telegram.me/panjare95