این روزها مصادف است با هفته دفاع مقدس ، هفته ای که یادآور روزهای سرافرازی و عشق و ایثار، یادآور از جان گذشتگی مردان و زنان، جوانان و نوجوانان غیور و دلیر ایرانی در راه وطن می باشد، یادآور روزهایی که تمام اقشار و طبقات ملت با همدلی در قالب بسیج و نیروهای مردمی از ناموس و خاک و وطن خویش جانانه دفاع کردند. امّا کدام بسیج؟ بسیجی که سیاسی نبود، حزبی نبود، بسیجی که نشانش بی نشانی بود، بسیجی که مدرسه عشق بود نه مدرسه مشق دنیایی و دنیاگرایی و ...
قطعاً، اگر بسیج و بسیجی شکل و وجهه گروهی و حزبی و جناحی به خود بگیرد یا عملکردشان طوری باشد که اینگونه احساس گردد، بالطبع خواسته یا نخواسته مجبور است خیل عظیمی از سرداران و بزرگان جبهه و جنگ و جانبازان و رزمندگان دوران دفاع مقدس را طرد نماید. بسیاری از خانواده های سرداران شهید و یادگاران آنان و ایثارگران را حذف کرده یا نادیده بگیرد. بسیج متعلق به همه است، شامل همه طیف های فکری و سیاسی می باشد. در همین راستا امام خمینی در وصیت نامه خویش که برای آینده گان نگاشته و متعلق به زمان و مکان خاصی هم نیست، چنین می فرمایند:
«وصیت اکید من به قوای مسلح آن است ... قوای مسلح مطلقاً، چه نظامی و انتظامی و پاسدار و بسیج و غیر اینها که در هیچ حزب و گروهی وارد نشده و خود را از بازیهای سیاسی دور نگه دارند. و بر رهبری و شورای رهبری است که با قاطعیت از این امر جلوگیری نماید تا کشور از آسیب در امان باشد.»
صحیفه امام، ج 21، ص 432
.: Weblog Themes By Pichak :.
