هیئت حسینی با هیئت و هیبت حسینی

دهه ی اول ماه محرم؛

وقتی نماز جماعت مغرب و عشاء در مسجدها برگزار می شود - همانند ماه های دیگر سال - عده ای پیر و میانسال در مسجد حضور دارند. هنگام سخنرانی آقای منبری، بعضی از نمازگزارها می روند و مسجد خلوت تر می شود. سخنرانی آقای منبری به ذکر مصیبت که می رسد و چراغ ها که خاموش می شود، عده ای از جوان ها و نوجوانان هایی که از غروب آفتاب در کوچه و حیاط مسجد پرسه می زدند، داخل مسجد می شوند. ذکر مصیبت آقا که تمام می شود و میکروفون به دست مداح محترم می افتد، بقیه ی جوانان و نوجوانان حاضر در کوچه به جمع بقیه در مسجد می پیوندند و هرچه به شام نذری نزدیک تر می شود، تعداد عزاداران حسینی هم بیشتر می شود.

خداوند به همه ی هیئت ها و کسانی که به هرشکل در مراسم سوگواری سالار شهیدان حسین بن علی(ع) شرکت می کنند و تنور محرم و عاشورا را گرم نگه می دارند، توان و پاداش نیکو عنایت کند، اما بی شک هر هیئتی، هیئت حسینی و هر سینه زنی سوگوار واقعی نیست.

هیئت خوب آن نیست که فقط:

- جمعیتش پرشمار باشد؛

- سخنرانش مشهور باشد؛

- مداحش معروف و گران باشد؛

- سفره ی نذری اش دراز باشد؛

- عَلَماتش سنگین و طبل هایش بزرگ باشد؛

- صدای بلندگوهایش گوش فلک را کر کند.

هیئت خوب،حسینی و خداپسند آن است که:

1- منعکس کننده ی هیئت و هیبت و شوکت حسینی و اهدافش باشد.

2- دکان اصحاب ثروت و قدرت و کاسبان خرده پای محرم و عاشورا نباشد.

3- عزاداری اش باعث آزار دیگران نباشد و حق مردم پاس داشته شود.

4- هیئتی هایش مسجدی هم باشند.

5- در پایان ایام عزاداری، تعداد شرکت کنندگان در نماز جماعت مسجد محل استقرار هیئت افزایش یابد.

6- آنچه در هیئت گفته و خوانده می شود بر اساس میانی دین و تاریخ مستند باشد.

7- با وجود هیئت و هیبت حسینی در جامعه، ستم و بداخلاقی و کژی در هر سطح و به هر شکلش احساس امنیت نکند.

8- هدف در هیئت، افزایش آگاهی باشد، نه شور خالی از شعور.

9- تأثیرات اخلاقی تشکیل هیئت در بیش از ده روز سوگواری مداوم و سپس مراسم عزاداری پراکنده تا اربعین حسینی، باید برعزادارانش ملموس باشد.

 «حسینِ» نذری خوردن و کارناوال راه انداختن و انواع موسیقی مبتذل را در قالب مداحی گوش دادن، «حسین» علی(ع) و فاطمه(س) نیست. 

مواظب باشیم راه را گم نکنیم.

(10 مردادماه 98)