چه ناپسند است درمیان مشکلات زلزله و درکشاکش درد و اندوه، عده ای ساز دیگری می نوازند و از دریای گل آلود این مصیبت ملی، ماهی سیاسی کاری وسیاست بازی وسیاست زدگی خود را می گیرند. به موارد زیر توجه کنید:

- صداوسیما/ شب چهارشنبه 24/8/96/ شبکه ی دو/ بخش اخبار20:30 /گزارش از مناطق زلزله زده:

    ابتدا خبرنگار باچند نفر از اهالی مناطق زلزله زده مصاحبه می کند. هرکدام چیزی می گویند؛ یکی می گوید: «این جا همه چیز به هم ریخته است و مدیریت نمی شود». دیگری می گوید: «ما در این جا نه آب داریم نه برق داریم و نه امکانات اولیه ی رفاهی». وسومی می کوید: «این جا هیچکس به ما نمی رسد». سپس فیلمبردار دوربینش را می چرخاند وصحنه ای از توزیع نامناسب کمک ها را نشان می دهد. بعد از همه ی این حرف ها وحدیث ها، حالا نوبت به قسمت دوم فیلمنامه می رسد: مصاحبه با دوتن ازفرماندهان سپاه پاسداران که از ورود خود به منطقه و ایجاد امنیت و نظم و رفاه می گویند.

- تمام فضای مجازی پرشده ازفیلم وعکس خانه های «مسکن مهر» که دیوارها ریخته، ستون های بتونی پر از خرده های آجر سفالی است یا طبقه ی زیرین مجتمعی که در زمین فرورفته و ناپدید شده است ویا... هرکس چیزی می گوید و اظهارنظری می کند. یکی می گوید «تمام ساختمان های مسکن مهر خراب شده و ریخته است» و دیگری می گوید «نخیر! آن صحنه ها متعلق به زلزله ای در فلان کشور بوده و مسکن مهر خیلی هم خوب است».

- مقایسه ی عکس ها وفیلم های حضور رئیس جمهور پیشین در زلزله ی آذربایجان و رئیس جمهور پسین درمناطق زلزله زده ی کرمانشاه و راه انداختن کَلکل های کودکانه.

    دیدن و شنیدن این اخبار وصحنه ها از رسانه های حقیقی ومجازی داغی دیگر است بر داغ مصیبت زلزله، اما دیدن چنین رفتارهای کودکانه از رسانه ی- به اصطلاح – ملی از همه مشمئز کننده تر است. البته این برخوردها چیز تازه ای نیست و در اتفاقات قبلی؛ مانند زلزله ها وتصادفات قطار وساختمان پلاسکو هم به وفور یافت می شد. خداکند اتفاق ناگوار دیگری نیفتد تاشاهد این صحنه های ناپخته و جگر خراش نباشیم.

    ده ها سال است پرده ی سیاست زدگی روی همه ی زندگی و تعاملات فردی و اجتماعی وخانوادگی ما سایه افکنده؛ وچه ترسناک ومنفور است این پرده ی سیاه وظلمانی و ما چه ساده وکودکانه سرگرم این بحث ها و بازی ها می شویم وحقیقت را در این بازی بی سرانجام و در این بازار مکاره گم می کنیم.