در آستانه سالگرد ارتحال "روح الله" قرار داریم.

26 سال (از 15 خرداد 1342 تا 13 خرداد 1368) او امام جامعه بود. راه‌بری می‌کرد. مردم از سیرت او پیروی می‌کردند. اندیشه والای او که از سرچشمه زلال آموزه‌های اسلام سیراب شده بود همچون روح خدا بود که در پیکر جامعه دمیده شده بود. روش و منش او نسیمی بود که در گلستان عشق و دلدادگی مسلمانی وزیدن گرفته بود. آن گاه که اندیشه او در بخشی از جامعه بشری نهادینه شد، انقلابی در جهان برپا کرد. پنداره اشرافیت اجتماعی را فروریخت و برتری خاستگاه فرهنگ و تمدن غربی را برنتابید. هیمنه اشرافیت اقتصادی را فروریخت و کوخ‌نشینان و پابرهنگان را صاحبان نعمت انقلاب اسلامی نامید. انگاره اشرافیت سیاسی را فروریخت و منزلت و برتری همگان را در فروتنی و خاکساری به پیشگاه مردم دانسته و هیچ فرد و گروهی را فراتر از قانون نمی‌دید. این سیرت زیبا و این منش والا جای آن داشت که به همگان معرفی شود؛ کالایی بود که ورای زمان و مکان، فطرت آدمی خواهان و خواستار آن است. صدور انقلاب جز این نمی‌توانست باشد. "روح الله" در کنج ساده جماران سیرتی نمایان داشت که صورتش را نیز فروزان می‌داشت. برج و بارویی بهر خویش برپا نکرد چه که اندیشه‌اش کاخ آرزوهای پویندگان راه حقیقت بود.

26 سال (از 14 خرداد 1368 تا 13 خرداد 1394) او نماد انقلاب است. سیرتش را باید فریاد کنیم؛ صورتش در جان مشتاقان نقش خواهد بست. چراغ اندیشه‌اش را هماره باید روشن نگاه داریم تا جویندگان، راه را گم نکنند؛ تا گم نشویم. همیشه باید جوینده و رهپوی باشیم. در جا نزنیم. از او اگر نمادی برساختیم باید راهنمای ما به سوی اندیشه‌اش باشد؛ صورت پررنگ و لعابی ایجاد نکنیم که ما را از سیرت او غافل کند. پوسته‌ای نسازیم که هسته را از دسترس ما دور کند. که اگر هم چنین کنیم در حقیقت، پیله‌ای بر عقلانیت خویش تنیده‌ایم. بناست امسال بنای پرشکوهی که از بهر او برساخته‌اند سامان گیرد؛ حرمی پنج ستاره! پر از زرق و برق. در این سال‌های سختی و تنگنا، این همه تلاش و تقلا برای افزایش شکوه و جلال ظاهری حرم چه معنا می‌دهد؟ این بنا می‌توانست به گونه‌ای باشد که سیرت و اندیشه "روح الله" را به جهانیان معرفی کند؛ اما این گونه نشد. صورتی پرستاره پدید آوردیم که یقیناً ستاره‌هایی فزون‌تر از نمادهای ظاهری پیشینی و پسینی ندارد. اما ستاره‌های اندیشه‌ آن روح خدایی کمی آن سوتر نورافشانی می‌کنند؛ در بهشت زهرا. من اگر بخواهم اندیشه خمینی را بازشناسم و یا به دیگری بشناسانم بر مزار شهیدانی می‌روم که با خون خود تا ابد نغمه اندیشه "روح الله" را می‌سرایند.

راهش پر رهرو باد!