پ ن1: هر وقت به این جمله فکر می کنم.. لب می گزم که اگر اسلام این است!.. علی الاسلام السّلام!!
        آدم دلش می خواهد از دورن منفجر شود... و نباشد...
پ ن2: خدا یا پس این روشنگری های سیاسی را چه کنیم؟! بالاخره مردم باید بدانند به چه کسی رای می دهند؟! باید بدانند در مملکت چه خبر بوده و چه شده است؟! پس تاریخ چه می شود؟!
اینها توجیهاتی است که برای رد این جمله دلنشین حاج اسماعیل دولابی ممکن است بیان شود و باید در جواب گفت که این جمله اشاره به زندگی شخصی افراد دارد و نقد و بررسی عملکرد سیاسی و اشاره به نقاظ ضعف یک حکومت با استدلال منطقی در این قالب نمی گنجد... قضاوت در مورد بهشت و جهنم افراد و قسیم النار و الجنه بودن انسان ها را به صاحبش بسپاریم...
پ ن3: این فراز از استاد خیلی بار معنایی دارد و دلنشین است... ولی مجبور شدم به خاطر بعضی برداشت های غیر عرفانی که سابقاً شد این مثال را بزنم.. تا ورای از همه مسائل اطرافمان ... عمیق تر بیاندیشیم... و کمی خدایی شویم...