همیشه خودمان و اطرافیانمان با این سوال مواجه بوده ایم که چرا مسئله تصریح به خلافت و شایستگیهای امیرالمومنین در قرآن به صورت واضح بیان نشده است و اسم آن حضرت در متن قرآن نیامده است ، پاسخی که همواره در این مورد می شنیدیم و می شنویم این است که چون آورردن اسم ایشان باعث دشمنیهای بیشتر و یا حتی اقدام دشمنان برای تحریف ظاهری قرآن میشده است ، خداوند برای مصون ماندن کتاب آسمانی از تحریف و وصی پیامبرش از تهدید این گونه عمل کرده است و یا اینکه اصلا مگر بودن نام کسی در قرآن فضیلت محسوب میشود و ....پاسخهای دیگری که همه یک وجه مشترک دارند و آن توجیه نیامدن نام آن حضرت در مهمترین سند آسمانی، اما مقاله متفاوت دکتر حسین سوزنچی ( محقق جوان و دانشمند) از اساس این موضوع را رد کرده و سوال را باطل میداند و مدعی شده که تبلیغات هزار ماهه دستگاه اموی در تحریف معنوی قرآن باعث شده که ما فکر کنیم که اسم مبارک علی علیه السلام در قرآن نیامده است و لذا ایشان با طرح مجموعه استدلالاتی حداقل در دو آیه " و انه فی ام الکتاب لدینا لعلی حکیم (سوره مبارکه زخرف )" و "و جعلنا لهم لسان صدق علیا ( سوره مبارکه مریم ) " به تشریح این موضوع پرداخته که در این دو آیه منظور از کلمه علی ، همان وجود مبارک امیرالمومنین علی علیه السلام است ولیکن تبلیغات هزار ماهه دستگاه اموی در حذف فضائل امیرالمومنین و بیان روایاتی مجعول در تفسیر قرآن ، امروز این امر بدیهی را برای ما با پرسش مواجه کرده است و شاید نیاز باشد که ما این بار این سوال را این طور مطرح کنیم که " واقعا چه دلیلی داشته که نام حضرت علی علیه السلام در قرآن اینقدر زیاد بیاید!!! " .

البته موضوع دامنه دار بودن انکار فضائل امیرالمومنین در دستگاه خلافت اموی از هر مسیری حتی با تحریف معنوی قرآن مطلبی نیست که عقلا جای تردید داشته باشد ، قطعا افرادی مثل معاویه که توانستند نماز نخواندن امیرالمومنین را در نگاه مردم جا بیندازند و مردم را به سب آن حضرت وادارند ، حذف فضائل او در قرآن برایشان کار سختی نبوده است و تولید حجم انبوه روایاتی که تفسیرهای دیگری برای آیاتی شبیه آیات فوق الذکر ارائه کرده اند ابتدایی ترین کاری بوده است که به ذهن سیاست بازانی چون معاویه میرسیده است .

خواندن با حوصله این یادداشت  را در لینک زیر به همه دوستان توصیه میکنم

http://rajanews.com/detail.asp?id=196501