الا یا ایها الدّولت ز تسهیلات ناولها

که «شیب» آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها

به سوی شیب قیمت ها که گویندش ملایم شد

روم اما نمی دانی چه خون افتاد در دل ها

تو ای مستأجر نالان چه امن عیش چون هردم

ندا از صاحب خانه که بر بندید این جل ها

اگر گویند باید انصرافیدن ز یارانه

نده تا بر کشی با پول آن پاساژ و منزل ها

گرانی و اجاره منزل و جیب پر از خالی

کجا ما و کجا آن صاحبان برج و ساحل ها

همه کارم زصبر آخر به سرقت منتهی گشته

ز لولهنگ دزدیدن چرا سازند محفل ها

تو ای «بچه شلوغ»! چون بنگری اوضاع این سامان

به ریش من مخند کو آن چنان خندند عاقل ها

(8/2/93)