در محفل انس آخرین شب جمعه ماه مبارک رمضان، چشممان به جمال یار دیرینه­ای روشن شد که معمولا هر دو سال یک­­بار طلوع می­کند؛ جای بسی شعف و شادی بود که در جدیدترین طلوعش، توفیق دیدار نصیبم شد. و زمانی این شادمانی افزون گردید که دانستم این یار صاحب­قلم، با جامعه شبکه­ای و عصر ارتباطات نیز رابطه خوبی دارد. وقتی به خانه آمدم در اولین فرصت به وبلاگش سری زدم و دیدم که بعله ...، وبلاگ رفیقمون مثل سرکه و ... چندساله، از قدمت و وزانت شایسته­ای برخوردار است و حسابی دم کشیده... دوستان برای سر زدن به این وبلاگ (دست نوشته ها) می­توانند از قسمت لینک­ها وارد شوند.