گران بهاترین گوهر 24 خرداد همانا کاهش شکاف میان حکومت و مردم است. اکنون تلقی حکومتیان از مردم و تلقی مردم از حکومتیان تفاوتی چشمگیر با ماه پیش دارد. 24 خرداد خطا در نگاه جهان به این کشور، و ظرفیت های این ملت، را نیز تصحیح کرد.

و این هر دو، برای چالش های بزرگ کشور ما، در این منطقه خون آلود و با این قدرت های پر غرور، از هر چیز ضروری تر بود. از نخستین شکوفه های این تدبیر، معافیت افراطیون شکست خورده از کنترل دستگاه های امنیتی و از سکانداری چالش هسته ای با قدرت جهانی است. 

بیست و پنجم خرداد 1388 بیش از دو میلیون جمعیت تهران بدون کمترین سابقه پیوند تشکیلاتی، بدون دعوت قبلی، بدون سازماندهی سنتی و پیوند تشکیلاتی در یک حرکت خودجوش هماهنگ و آرام و صلح آمیز از میدان انقلاب به سوی میدان آزادی رای خود را جستجو کردند تا دلبستگی خویش را به حق شرکت در تعیین سرنوشت خود نشان دهند.

 چهارسال تهمت، افترا، سرکوب، بازداشت و کشتار چنین وانمود می کرد که آن مردم را از هدف و روش خود پشیمان کرده و راه را برای تعیین سرنوشت آنان توسط دیگران باز کرده است

بیست و پنجم خرداد 1392 شکل گیری اکثریت همان برگه های رأی به دور ریاست جمهوری حسن روحانی علیرغم همه مهندسی ها و همه تعیین تکلیف ها، چنان صحنه هایی از ثبات قدم و پیگیری مدنی در جستجوی رأی و حقانیت سرنوشت خود آفرید که جهانی را از درایت و قدرت و سماجت خود شگفت زده کرد.

این یکدلی و همدلی مدنی در دنیای پرخطر کنونی و در منطقه ای مبتلا به جنگ و خونریزی و در کشوری درگیر با تحریم و اختلافات داخلی بزرگترین سرمایه رئیس جمهور منتخب کنونی است.

موفقیت آقای روحانی قبل از هر چیز در گرو حفظ و تقویت و بسط و عمق بخشیدن این همگرائی و همدلی در بطن چندگانگی ائتلافی است که او را به کرسی ریاست جمهوری نشانده است و می تواند او را بدل به معماری برای آشتی ملی بسازد که در گذار پر خطر کنونی بیش از هر چیز به کار ایرانیان می آید.

پیروزی حسن روحانی ناشی از سه عامل متفاوت بود:

در سطح جامعه‌ سیاسی حمایت ائتلاف هاشمی، خاتمی، حسن خمینی، و ناطق نوری. اصلاح طلبان پس از شکست‌های سال 84 و88 با نامزدهای متعدد دریافتند که برای پیروزی به مصالحه نیاز دارند. قرار گرفتن دو رقیب انتخابات ریاست جمهوری سال 76 در کنار هم برای یک هدف مشخص یک تحول مهم در فضای سیاسی ایران به شمار می آید

در سطح افکار عمومی روحانی بر موج نیاز به تغییر سوار شد و توانست نیروی اصلاح طلبان را در یک جهت مشخص متمرکز سازد

در سطح نخبگان سیاسی، روحانی در برابر نامزدهای رقیب توانست آنها را ادامه‌ وضع موجود و خود را نامزد تغییر معرفی کند. او به سرعتتوانست آرایی را که احتمالا برای قالیباف هم ممکن بود ریخته شوند به خود اختصاص دهد.

پیروزی حسن روحانی برآیند سه مؤلفه اساسی بود: فشار از بیرون، انشقاق در بالا، نارضایتی در پایین.

در دوره ریاست جمهوری آقای روحانی امکان اصولی برای گشایش در مذاکرات هسته ای با غرب و بهبودی نسبی اقتصاد کشور وجود خواهد داشت

شمار بالای آرا آقای روحانی ، که سرنوشت انتخابات را بر خلاف اغلب پیش بینی ها در دور اول رقم زد و اختلاف معنادار آراء او با آراء دیگر نامزدان، نشان می دهند که موضوعی اساسی، چون محوری وحدت دهنده، اکثریت رأی دهندگان از لایه های گوناگون جامعه را در بستری واحد هدایت کرده است.

اقتصاد ایران نه بر تولید و توزیع کالا، که بر توزیع درآمدهای نفتی شکل گرفته و تحریم های اقتصادی درآمد ملی ایران را به شدت کاهش داده است.

اکثریت در دو انتخابات گذشته به تقسیم عادلانه تر درآمدهای نفتی رأی دادند و آقای احمدی نژاد در اجرای وعده های خود ناکام ماند.

در یکی دو سال اخیر این برداشت در روان شناسی و شعور جمعی اکثریت رای دهندگان جا افتاد که تحریم های اقتصادی، و از جمله کاهش فروش و درآمدهای نفتی، تورم، گرانی و شکاف فقر و ثروت را در حد غیر قابل تحمل سبب ساز شده و هیچ برنامه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بدون کاهش یا لغو تحریم ها و از سرگیری فروش نفت ممکن نیست و کاهش یا لغو تحریم ها در گرو تغییر سیاست اتمی است.

در انتخابات کنونی دو راه حل مطرح شد، آقای روحانی که از تنش زدائی در سطح بین المللی و کاهش تحریم ها بر بستر تغییر سیاست اتمی ایران سخن می گفت و نمونه ای از این نوع تنش زدائی را کارنامه خود داشت، و دیگران که از خطوط اصلی سیاست های اتمی و سیاست جمهوری اسلامی در خاورمیانه دفاع می کردند.

اکثریت ایرانیان به تغییر سیاست اتمی برای کاهش یا لغو تحریم های اقتصادی رأی دادند.

معلوم نیست آقای روحانی تا چه حد می تواند به وعده های خود در این زمینه عمل کند اما جمهوری اسلامی از این پس نمی تواند دیگر ادعا کند که اکثریت مردم از سیاست اتمی و سیاست خارجی کنونی حمایت می کنند.

بار دیگر سیاست ایران همه را شگفت زده کرد و نشان داد که پیش بینی سیاسی در ایران امری دشوار است . این انتخابات نشان داد که نظام ظرفیت اصلاح طلبی دارد و هنوز میتواند از طریق انتخابات فضاهای جدیدی را برای توسعه و پیشرفت فراهم سازد.

آقای روحانی با پشتوانه به رسمیت شناخته شدن از سوی رقبا و مشارکت بالای مردم در انتخابات و تصویر مثبتی که از او در غرب وجود دارد میتواند با مشارکت دادن رقبای انتخاباتیش و ترکیب متوازنی از اصولگرایان و اصلاح طلبان در کابینه جدید و تعییر تیم مذاکراتی، با انسجام و توان جدیدی به مذاکرات هسته ای بپردازد و سایه خطر تحریمهای اقتصادی را کاهش دهد.

انتخابات 88 را فراموش نکنیم، و تمکین حاکمان به رأی شهروندان ناراضی از وضع موجود را در انتخابات 92 لمس کنیم.