امروزه نگاه جهان به دین با گذشته متفاو ت است. درست است که د ین هنوز هم درمیان مرد م مهجور, منزوی و شخصی است؛ اما دیگر مانند گذشته, جامعه آن را مخدر توده ها نمی پندارد. حتی بسیاری از اندیشمندان و هنرمندان جهان با ساختن فیلم ها و نوشتن کتاب ها یی درباره ی مبا نی و فلسفه دین , به وجو د وتأثیرا ت شگرف آ ن د ر زندگی بشر اعتراف کرد ه ا ند که همه ی این ها می تواند نوید بخش بازگشت دوباره ی  دین به زندگی انسان باشد.

   تمایل  انسان به دین می تواند به دو شکل صورت گیرد:

1- گرایش به ظواهر, انجام مناسک و پاسداشت پوسته ی دین که گاهی پس از گذشت زمانی کوتاه, باعث خستگی, دلزدگی و رها کردن دوباره ی آن می شود.

2- تمایل به دین همراه با نگرش عمیق به آموزه ها و اذعان به تأثیرات مثبت آن بر ابعاد مختلف زندگی انسان.

   اگر قرار باشد دین به شکل دوم و به صورت وسیع, صحیح و همه جانبه در زندگی, حضور یابد, باید به همان میزان شناخته شود. و شناخت دین زمانی میسر است که در نظام تربیتی یک جامعه وارد شده و به عنوان یک رکن, درمتن برنامه ریزی های تربیتی قرار گیرد. و چون گرایش به دین داری, خود یک فرایند است لذا تابه وسیله و در قالب فرایند تربیت, در جان جوامع انسانی- به ویژه فرزندانشان- رسوخ ننماید, ظهور آن ظاهری خواهد بود و بهارش با باد بی مهری به خزان خواهد نشست و اینجا است که وجود تربیت دینی در نظام تربیتی جامعه لازم می نماید.

   تربیت دینی در هر جامعه ای به اقتضاء نگاه آن به دین تعریف و اعمال میگردد. با توجه به دینی بودن جامعه ی ما, شاید بتوان تربیت دینی را این گونه تعریف کرد:« تربیت دینی فرایندی است که طی آن, رفتارها, عقاید و گرایش های دینی بر اثر آموزش, در جنبه های مختلف زندگی فردی واجتماعی افرادبروز پیداکرده ودرآن هانهادینه می شود ».

   با توجه به حضور مملوس دین در جوامع اسلامی و با عنایت به تعریف فوق, باید رفتارهای امت اسلامی, بیشتر از امت های دیگر, رنگ دینی داشته باشد.اما این روند تاکنون چندان مقبول و مطلوب نبوده است. زیرا دشمنان قسم خورده ی دین (تحجر, اباحه گری ، قشری گرایی و شبهات ) هیچگاه نگذاشته اند, پرتوهای هدایت گر دین به ظلمت کده ی جهل آدمیان بتابد وآن ها راشیفته ی خود گرداند.لذا رواج دین درگستره ی اندیشه ها و رفتارها نیازمند یک نظام تربیتی صحیح با اعمال مؤ لفه های زیر است تادر سایه ی آن,اهداف تربیت دینی محقق گردد:

1- نگاه دین محورانه به زندگی: زندگی هر انسان دارای ابعاد مختلف اجتماعی، بهداشتی, علمی و... بوده و قوام هر زندگی منوط به توجه جدی به همه ی این ابعاد است تا توازن لازم در رشد اجتماعی و اخلاقی انسان ایجاد شود. زیرا دین برای توازن در زندگی بشری- به عنوان  رکنی از تکامل - اهمیت ویژه ای قائل است. لذا دستورات آن نیزهمه ی ابعادزندگی انسان را در بر می گیرد.انسانی که درمکتب دین تربیت می شود باید منش و رفتار دینی در تمام جنبه های زندگی او بروز وظهو ر داشته باشد. تصو ر کنید کسی که به دنبال علم, هنر, ورزش, فر هنگ, سیاست و... می رود, اگر به این نکات توجه داشته باشد که:

1-1) بهتر است نگاه او به این مقوله ها نگاهی ابزاری باشد.

2-1) هدف او در پرداختن به آن ها, رشد, ارشاد و قصد قربت باشد.

3 -1) در انتخاب هر کدام از این فعالیت ها عنصر «نافع بودن» را مدّ نظر قرار دهد.

و در تعاملات اجتماعی و خانوادگی, رفتار خود را با اعتقادات فوق  منطبق کرداند, در این صورت, پیرو هر دینی که باشد یک متدین واقعی محسوب می شود.

 البته رسیدن به این مرحله به سادگی امکان پذیر نبوده و به شرایط زیر بستگی دارد:

الف) طی کردن نردبان معرفت: نردبان معرفت دارای سه پله است که عبارتند از:

1- الف) اطلاعات پردازش شده (Information)

2- الف) دانش : اطلاعاتی که با تجربه همراه است. (Knowledye)

3- الف) حکمت:دانشی که از مرحله ی تجربه ی صرف گذشته و در رفتار فرد بروز و ظهور پیدا می کند و به تعبیر دیگر در اعمال و سکنات او نهادینه می شود.(Wisedam)

ب) بی توجهی به رفتارها و گفتارها ی برخی ازفراد و محافل نا آشنا به دین یا ضد دین