جُرَه بازی بُدُم رفتیم به نخجیر ...

خواب صبح جمعه برای خیلی ها واقعاً لذت بخش است، از جمله برای من. تا لنگ ظهر بگیری بخوابی و بعد، صبحانه و ناهار را یکیش کنی! در این روزگار گرانی، این صرفه جویی هم غنیمت است و هدفمند! اما روز جمعه ماضی، لذت خواب صبحگاهان بر ما حرام گذشت و سخت.

چو بگذشت نیمی ز روز دراز/ امر سپهبد مجبور کرد کنیم سفر آغاز

به هنگام فصل خزان و برگ ریزان/ در پی جستن «نخجیر» کردیم پرواز

وصف حال «غار نخجیر» را تازه شنیده بودم و پی فرصتی، تا حداقل اگر اهل و عیال را به دیدن غار علی صدر همدان نبردیم، لااقل دیدن غار دلیجان غنیمت است! اینجا که کنار گوشمان است؛ می شود یک روزه رفت و برگشت. لذا سفرمان به دلیجان را آغاز کردیم، آن هم از جاده قدیم (قم به) اصفهان؛ با اینکه جاده اش خراب است و مارپیچ و خطرناک، اما با صفاست و دل انگیز، حداقل مثل اتوبان های بین شهری آدم را به یاد خواب صبحگاهی نمی ندازد. تا دلیجان (80 کیلومتر) رفتیم. از دلیجان، سمت چپ، (راست بری خطاست!) جاده نراق، 7 کیلومتر به طرف نراق، مجدداً سمت چپ، (می بخشید بازهم چپ، خدا به دادمون برسه! خدای نکرده به خاطر این چپ روی از قطار انقلاب چپمان نکنند و ...) با سه کیلومتر طی مسافت خودت را جلو غار «چال نخجیر» می بینی! یعنی از قم تا آنجا فقط 90 کیلومتر. جایی است با صفا و تا حدودی خلوت، لذا دلچسب و آرام بخش. با خرید بلیط ورودی، به صورت گروهی با یک همراه وارد غار شدیم. یک و نیم کیلومتر به طرف اعماق زمین با دالون هایی گاه کم عرض و کوتاه که باید خم و تک نفره رد شد و گاه پهن، به بلندی 25 متر و به صورت سالن کنفرانس! عجب شگفتیهایی خدا آفریده! «تبارک الله احسن الخالقین». در طول مسیر کمتر جایی را سنگی و لخت می بینی، همه جا پوشیده از قندیل های آهکی (می بخشید اصطلاحات علمی و زمین شناسی را نمی دانم) به اشکال مختلف حیوانات و درختان ( البته این نامگذاری ها نتیجه تخیلات ما انسانهاست) و ... واقعاً زیبا و حیرت انگیز. درداخل غار خبری از نور طبیعی نیست، فقط نور پردازی مصنوعی اما خوب و عالی با هوایی خنک و دم کرده و شرجی. گاه قطرات ترنم آب و صدای چک چک آن در دل غار، سحر انگیز و خیالی می نمود... متأسفانه همراه گروه، اطلاعات زیادی نداشت(این، یکی از عیوب مدیریت این مجموعه بود و دیگری عدم بروشور درباره این مکان) به همین خاطر از گروه پیشی گرفتیم و راه خود رفتیم. اجازه فیلم و عکس نمی دادند اما ناز شست گوشی  تلفن همراه!

بگذریم! داخل غار و محوطه تر تمیز بود. امکانات خوبی هم داشت. (تعجب نکنید، به خاطره اینست که از نوروز امسال بازدید برای عموم آزاد شده والا...) شکر خدا، وجود همراه در داخل غار و تذکرات پی در پی آنها موجب شده که خبری از دیوار نوشته ها و حک یادگاری و زباله و ... نباشد. اینهم جای شگفتی داشت، ایرانی باشی و دست به در و دیوار غار نزنی و ننویسی!

اما خلاصه ای از تاریخچه این غار شگفت انگیز و حیرت آور:

این غار شگفت انگیز و اعجاب آور با بیش از 7 میلیون سال قدمت، جزو عجایب خلقت الهی است. که در سال 1368ش کشف و در سال 1380 عملیات اجرائی کف سازی و نورپردازی آن توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان مرکزی شروع و در سال 1383 به بهره برداری رسید و از نوروز سال جاری(1389ش) برای بازدید عموم بازگشایی شد. این غار همچنین دارای دریاچه ای زیباست که امکان قایقرانی در آن وجود دارد. البته این بخش هنوز به بهره برداری نرسیده است.

انشاء الله: دگر هفته با دوستان سرفراز/ نخجیر آییم و کنیم دل را شاد باز/ اگر همتی باشد و کیفشان ساز/ تا ببینیم چه شود از دست این رفیقان ناساز!

جهت اطلاع: در فرهنگ لغت، نخجیر = نخچیر آمده و به معنای شکار، پس «چال نخجیر» که اسم کامل این مکان است، یعنی شکارگاه.