چند قطعه شعر به شوق مهدی درآستانه میلاد مهدی

قطعه گمشده ای از پر پرواز کم است.

یازده بار شمردیم و یکی باز کم است.

این همه آب که جاریست نه اقیانوس است.

عرق شرم زمین است که سرباز کم است!

چه جمعه‌ها که یک به یک غروب شد ، نیامدی.                                          

چه بغض‌ها که در گلو رسوب کرد ، نیامدی!

خلیل آتشین سخن؛ تبر به دوش بت شکن!                                                

خدای ما دوباره سنگ و چوب شد ، نیامدی!

تمام طول هفته را به انتظار جمعه‌ام                                                      

دوباره صبح، ظهر، نه غروب شد ، نیامدی!

امشب ز کَرَم ، حق گُهرى داد به نرجس                            وز برج ولایت ، قمرى داد به نرجس

                                           خوش باش که حق بال و پرى داد به نرجس                               برخیز که زیبا پسرى داد به نرجس