خداوند می‌فرماید: یا اَیُّهَا النَّبِیُّ قُل ِلاَزواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نساءِ المُؤمِنینَ یُدنینَ عَلَیهِنَّ مِن جَلابیبِهِنَّ ... تاآخرآیه  

ای پیامبر به همسران و دختران خود و به همسران مؤمنان بگوجلباب‌های خود را به هم نزدیک کنند .       سوره احزاب آیه 59

جَلابیب جمع جلباب است که جلباب در کتب لغت به معنای روپوش بلندی است شبیه عبا، ولذا در قرآن به واژه‌‌ی جلباب(لباس بلندکه روی لباس می پوشند) اشاره شده است که فراتر از روسری و مقنعه (خِمار) است .

ای پیامبر، به همسران، دختران خود و به بانوان مؤمنان بگو که لبه‌‌ی پوشش بلندخود را به هم نزدیک کنند، یعنی موضوعی بنام پوشش بلندوجودداشته وپذیرفته شده که درآیه می خواهددآنرابهم نزدیک کنند .

 وچگونه می توان حجاب رابه نقل بعضی فقط محدودبه سترعورت(نواحی تناسلی دانست که البته برای عورت نیزتفاسیری ذکرشده) ، گویی تازمان نزول این آیه همه مردان وزنان درانظارلخت وبرهنه ترددمی نمودند(که حتی درسواحل واماکن آزادکه مخصوص عیاشی برپاشده در این زمان نیزاینگونه نیست) وحالا دستورداده شده که حداقل عورت رابپوشانید .

 درحالی که قبل ازپوشش جلباب وبعدازآن نیزتکمله بحث حجاب ذکرشده ودرتکمیل استفاده ازجلباب شکل استفاده ازآن رانیزذکرنموده است .

گاهی خانمها پوشش بلندی برتن دارند اما دو سرآن رها شده است و پیکروتن پوشیده نیست، مانندنجیب زادگانی که ازشنل یالباس بلندبرای جلوه گری وزینت استفاده می نمایندیادرجوامع ماچادروپوشش هایی که نشان می دهدفردبه هردلیلی به اجبار واکراه برسرنموده وبدین گونه مخالفت خودرا به نمایش می گذارد .

 ذلِکَ اَدنی اَن یُعرَفنَ؛ اگر چنین کاری کنند، یعنی لبه‌‌‌های چادر خود را به هم نزدیک کنند تا بدن و جذّابیّت‌های جسمی‌شان دیده نشود، این نزدیکتر به این است که آنها شناخته شوند .

پوشش در اسلام برای این نیست که زن دیده نشود، اتّفاقاً برای این است که بیشتروبجادیده شود، وجسم وبدن زن درنگاه ابتدایی مردان مانع از این است که شخصّیت انسانی زن مورد توجّه قرار گرفته و دیده شود.

بدن مَرکَبی برای روح واندیشه انسان است وخودِاصلی فردنیست،  حامل اندیشه‌، روحیّه، خلق وخو، عقاید، افکار و کمالات باطنی و حقیقت انسانی، ووقتی بدن عرضه می‌شودچشم به سمت جسم متوجه و خود زن یعنی شخصیّت انسانی او، پشت این ظاهرگم می‌شود .

نکته‌‌ی بسیار ظریفی در ذلِکَ اَدنی اَن یُعرَفنَ وجود دارد، پس حجاب برای شناخته شدن زن است، نه برای ناشناس ماندن، به تعبیر دیگری هم که در تفاسیر آمده است، این نزدیکتر به این است که زن به عنوان یک انسان اصیل و نجیب شناخته شود.

 زنی که خود را می‌پوشاند، مردهای هوسباز می‌فهمند که نمی‌توانند او را بازیچه‌‌ی لذّت‌جویی‌های خود قرار دهند، ویک قطع طمع نسبی درنگاه هوسبازان وچشم وقلوب بیماردلان ایجادمی شود،  ودرمکتب ادیان تلاش براین است که نگاه انسانها به یکدیگردرمعاشرت وقضاوت وتصمیم گیری بیشتر معطوف به شخصیت آنها باشدتابه ظاهرشان  .  

فَلا یُؤذَینَ: " اینکه لبه‌های چادرشان را به هم ببندند نزدیکتر به این است که مورد اذیّت و آزار قرار نگیرند"،  از امنّیت زن در بحث حکمت‌های حجاب سخن گفته شده، و زنی که حجاب را بر می‌گزیندخود رادر امنیّت قرار می دهد.

حضرت امیر(ع) درنامه شماره31درتوصیه شماره 17نهج البلاغه: سخت گیری درپوشش وحجاب را عامل سلامت واستواری زنان بر می شمارند .

در سوره‌‌ی احزاب آیه 28تا34، خداوندمطالبی را به پیغمبر اکرم (ص) فرمود که تابه زن‌های خود ابلاغ کند، که کلام الهی این‌طور شروع می‌شود: یا نساءَ النَّبیِّ: ای همسران پیغمبر! و نکته‌هایی را به آنها خطاب می‌کند؛ از جمله در سی و سومین آیه می‌فرماید: وَ لا تَبَرَّجنَ تَبَرُّجَ الجاهلیَّةِ الاُولی؛ و همسران پیامبر مثل خودآرایی‌ها و خودنمایی‌های دوران جاهلیّت نخستین، خودنمایی نکنند .

 تبرّج از ریشه‌‌ی برج است ودرلغت عربی به معنای "نشان دادن وبه جلوه درآوردن زیبایی های خود" ودر زبان فارسی هم به ساختمان مرتفعی که چشم‌ها را خیره می‌کند بُرج می‌گویند.

 تبرج می تواندنمایش دادن زیبایی های طبیعی زنان وزیور آلاتی باشدکه موجب تحریک مردان شده ودرنگاه ظریف تر، فخرفروشی راکه زنان درجلوه گری های خودبانشان دادن زیورآلات ولباس های غیرمتعارف بروز می نمایدرانیزدلالت کند.

در سوره‌‌ی نور  آیه 59: به پیرزن‌هایی که چنان پیر شده‌اند که امیدبه ازدواج ندارند( دیگر جذّابیّت و حالت تحریک کنندگی نداشته و نگاه کردن به آنها برای جنس مخالف محرک نیست)، ودر امر حجاب تخفیف‌هایی به آنهاداده شده است .

 آنجایی که این تخفیف‌ها را می‌دهد اشاره می‌کند: غَیرَ مُتَبَرِّجاتٍ بِزینَةٍ ... حتّی این زنان هم اگر می‌خواهندحجابشان را کم کنند، نباید طوری باشد که زینت‌های خود را عرضه کنند و در معرض دید قرار دهند، یعنی خود را زینت کنند، بیارایند، و جسم را در معرض نگاه قرار دهند .

اینکه به این زنان درخصوص کنارگذاشتن پوشش گناهی متوجه نیست نشان ازاصل پذیرفته شده پوشش واستتارازنگاه نامحرم چه درزیبایی های طبیعی وچه زیورآلات دارد وآنهانیزدرصورت نداشتن قصد نمایش وتبرج گناهی درکنارگذاشتن پوشش ندارند، که البته به نظرهمان خماروجلباب باید باشدودرکمترازآن درهمه جوامع منع عقلی وعرفی وجوددارد(حتی درجوامع واماکنی که شرم را خورده وحیا راقی کرده اند)، ودرادامه آیه عفت وپاکدامنی رابه این زنان گوشزد می نماید .  

بنابراین همان‌طور که گذشت، در سه آیه از آیات قرآن کریم به مسئله‌‌ی پوشش وحجاب بانوان تصریح شده است، در یک آیه بحث استفاده از روسری و مقنعه‌ای(خمار) است که به گریبان بسته می‌شود و گردن و سینه و برجستگی‌های سینه را می‌پوشاند، ودر آیه‌‌ی دیگر به مسئله‌‌ی  روپوش بلنددرروی لباس(جلباب)که هنگام پوشش، لبه‌هایش به هم نزدیک می‌شود، تصریح شده، ودرجای دیگر به نهی از خودنمای وتبرج تصریح شده است .

درتفسیر المیزان علاّمه طباطبایی، تفسیر صافی فیض کاشانی، تفسیر تبیان شیخ طوسی، تفسیر مجمع‌البیان شیخ طبرسی. در تفسیر قرطبی اهل سنّت نیز این مسئله مطرح شده است .

پیغمبراکرم (ص)درسفارشی که به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها فرمودنداشاره به بحث تبرج ونشان دادن زیبایی هاوزیورآلات خودکه زمینه سازگناه درجامعه می باشد به دخترشان گوشزد می فرمایند : یا فاطمةُ! ما مِن اِمرأَةٍ تَزَیَّنَت حُسنَها وَ خَرَجَت مِن بَیِتها بِأَحسَنِ مَلبوسٍ حَتّی یَنظُرَ اِلَیهَا النّاسُ، اِلاّ لَعَنَها مَلائِکَةُ السَّمواتِ و الاَرَضینَ وَ کانَت فی غَضَبِ الله حَتّی تَموتَ وَ یُؤمَرُ بِها اِلَی النّار: ای فاطمه جان! هیچ زنی نیست که زیبایی‌ها و جمال خود را زینت کند و با زیباترین و نیکوترین جامه‌های خود از خانه خارج شود تا نگاه مردمان را به سوی خویشتن جلب کند، مگر اینکه همه‌‌ی ملائکه‌‌ی آسمان‌ها و زمین او را لعنت و نفرین خواهند کرد، وتازمان مرگ درغضب وخشم الهی خواهدبودوپس ازمرگ فرمان داده می شودتااورادرآتش بیفکند .    قائمی درمکتب فاطمه بخش 6 فصل 3

     ادامه دارد ...