در سالهای پایانی دهه شصت، گفتن با این رشد جمعیت، جامعه ایرانی به زودی مشکلات بسیاری را تجربه خواهد کرد. بنا شد رشد جمعیت را در مرز 3/2 کنترل کنن. خوب تبلیغات و آمادگی فرهنگی جامعه و مشکلات اقتصادی دست به دست هم دادن و رشد جمعیت، زیادی کنترل شد و حالا رسیده به 1/2. بر اساس محاسبات علمی، این روند برای یک جامعه خطرناک بوده و کم کم رشد منفی خواهد شد. حالا سیاست گذاران تلاش می کنن تا این روند را معکوس کنن و خانواده ها رو به فرزندآوری بیشتر تشویق می کنن. اما دو راهکار اشتباه فعلا در جامعه ایرانی مورد توجه قرار گرفته: اول دستور، و دوم شعار. در مقولات فرهنگی، دستوری عمل کردن جواب نمی دهد؛ همان گونه که شعاری عمل کردن نیز بدون فراهم آمدن شرایط لازم، بی ثمر خواهد بود. برای تشویق مردم و خانواده ها برای فرزندآوری بیشتر، باید بسترهای فرهنگی و اقتصادی رو فراهم کنیم، و الا هر خانواده ای اگر شرایط لازم برای فرزندآوری بیشتر را نداشته باشد، دستور و شعار با محاسبات ساده خانواده ها سر سازگاری نخواهد داشت. بنابراین نصب بیلبوردهای تبلیغاتی با شعار «با یک گل بهار نمی شه» با واکنش منفی خانواده ها مواجه خواهد شد؛ زیرا هر خانواده ای به راحتی خواهد گفت درست است که با یک گل بهار نمی شه، اما گلهای رنگارنگ و متعدد در شرایط نامناسب، پژمرده خواهند شد.