ان الحکم الا لله یقص الحق وهوخیرالفاصلین   سوره انعام آیه57

فرمان وحکومت فقط به دست خداست،همواره حق را بیان می کند واز بهترین داوران وجدا گنندگان است.

بعداز جریان حکمیت، گروهی از لشگریان علی (ع) حکمیت را از شئون حکومت دانسته که تنها خداوندسزاوارآن است نه هیچ کس وبااین تفسیر وبا شعار لا حکم الا لله از اردوی سپاه علی خارج شدند.

بعداز آنکه حضرت به اصرار آنان مبنی بر توبه گردن ننهاداوولشگریانش وهمه مسلمانان را متهم به ارتداد وخروج از دین نمودند،وموقع نماز وخطابه با صدای بلند این شعاررا تکرار می نمودند"لاحکم الالله،لالک ولاصحابک".

علی (ع) فرمود: کلمه حق،یرادبها الباطل وخود وچندتن از یاران صاحب نامش را برای مذاکره ومحاجه با این فوم فرستاد ،اما ثمری نداشت.

با اینکه این فرقه در آمادگی برای نبردوجانبازی بسیار استوار وبر عقایدخود سرسخت بودند ودر عبادت وزهد بسیار کوشا واحساساتی عمیق داشتند،اما درک وبینش کوتاه ولجاجت  وکج فهمی ،درک سطحی وتفسیر بدون تعمق وتفکر در قرآن، سبب شد که این فرقه  به سرعت از صفحه تاریخ حداقل به شکل فیزیکی حذف گردند.

البته رسوخ افکاراینگونه در طول تاریخ ودر تمام فرق مسلمین سبب خسارت جبران ناپذیر برای جوامع اسلامی شده وخواهدشد.

دراین گونه تفکر انسانی چون علی که به اقرار همه فرق مجسمه حق است ویا انسانهای بزرگی چون ابن سینا،خواجه نصیرالدین طوسی،صدرالمتالهین ،فیض کاشانی ، سید جما الدین اسد آبادی ومحمد اقبال لاهوری... با چوب تکفیر رانده شده اند وامروزه نیزحمله به جان ومال وناموس مسلمانان مباح ودر طول تاریخ نیز گروهی از مسلمانان مهدور الدم بوده اند.

حضرت علی (ع)می فرماید:هرگز حق را نخواهید شناخت، وبه راه راست پی نخواهید برد مگر آنکه کسی که راه راست را رها کرده بشناسید.

شناخت اصول بدون شناخت مصداق،شناخت حق بدون شناخت باطل، وفراگرفتن وفهم قرآن ودین بدون درک عمیق عالمانه وپویا،برداشت سطحی ولغوی وکلامی از قرآن بدون تفکر واستفاده از عالمان عقلی ونقلی وحاملان وحی وحافظان حدود، گاهی کاررا تابدان جا می رساند که امروزشاهد صدور فتاوای جهاد نکاح وتکفیر وترور وتخریب در جامعه مسلمان هستیم واهداف اصلی را فراموش وبرای نابودی یکدیگر حتی با شیاطین نیز آمادگی رفاقت داریم .

"اگر دوگروه ازمومنان کار زار کردند،آشتی دهید آنان راواگریکی بردیگری سر کشی وستمگری کند، با آن ستمگر نبرد کنید تا به فرمان خدا بر گردد.          سوره حجرات آیه 9

برای قضاوت در اختلاف دوفرد متخاصم یا گروهی که با هم در نزاع هستند ویا در جنگ هایی که ازصدر اسلام تاکنون رخ داده،چگونه باید قضاوت نمودواز آن عبرت گرفت ؟

آیا همه باطل یابر حق بوده اند؟ یا هیچکدام بر سر حق وباطل نزاعی نداشته  وتنها باید به شکل یک قصه وتراژدی تاریخی به عنوان سرگرمی مورد بحث قرار گیرند.

در قرآن معیار حق وباطل بیان وسرانجام هرکدام نیز تبیین شده است ،اما آیا بدون استفاده ازتعقل وتفکر وتعمق عالمانه در قرآن وسیره، وسیر تاریخ می توان مصادیق حق وباطل، ستمگروستمدیده را شناخت.

ترویج سخنانی چون حسبنا کتاب الله،لا حکم الالله ، مقاومت در برابر هرگونه علم وپیشرفتی که خود می تواند ترجمان قرآن وعلم لدنی باشد وتکفیر هرسخن مخالفی با نام قرآن ومذهب بزرگترین آفت وبلایی بوده که جامعه اسلامی را مبتلا  وجهان اسلام راچنین نموده که امروز شاهد آنیم.