29خرداد88- نماز جمعه تهران:بنده اینجا در منبر نماز جمعه، در خطبه‌اى که در حکم نماز است، حقایق را باید بیان بکنم. هر دو طرف در این عیب متأسفانه مشترک بودند. از یک طرف صریح ترین اهانت ها بهرئیس جمهورِ قانونى کشور شد. حتى از دو سه ماه قبل از مناظرات هم این سخنرانى‌ها رابراى من مى‌آوردند و من می دیدم یا گاهى مى‌شنیدم؛ تهمت هائى زدند، حرف هائى گفتند؛ بهکى؟ به کسى که رئیس جمهور قانونى کشور است، متکى به آراء مردم است. نسبت هاى خلافدادند، رئیس جمهور مملکت را که مورد اعتماد مردم است، به دروغ‌گوئى متهم کردند! اینها خوب است؟ کارنامه‌هاى جعلى براى دولت درست کردند، اینجا آنجا پخش کردند، کهما که در جریان امور هستیم، مى‌بینیم می دانیم که اینها خلاف واقع است؛ فحاشى کردند؛رئیس جمهور را خرافاتى، رمال، از این نسبت‌هاى خجالت‌آور دادند؛ اخلاق و قانون وانصاف را زیر پا گذاشتند.

2 شهریور91- دیدار با هیئت دولت:یک بخش دیگر از این نقاط قوّتى که به نظر من روى آن باید تکیه کرد، مسئله‌‌ى برجسته شدن ارزش هاى انقلاب است. در این سال هائى که دولت نهم و دولت دهم بر سر کار بودند تا امروز، گفتمان انقلاب و ارزش هاى‌‌انقلاب و چیزهائى که امام به آن توصیه می کردند و ما آنها را از انقلاب آموختیم، خوشبختانه کاملاً برجسته شده: مسئله‌‌ى ساده‌‌زیستى مسئولان، استکبارستیزى، افتخار به انقلابیگرى. یک دوره‌‌اى بر ما گذشت که اسم انقلاب و انقلابی گرى و اینها به انزوا افتاده بود؛ سعى می کردند به عنوان یک ارزش منفى یا ضد ارزش، از این چیزها یاد کنند؛ مقاله می نوشتند، حرف می زدند، گفته می شد. امروز خوشبختانه اینجور نیست، درست بعکس است؛