1ـ در اولین نشست مطبوعاتی رئیس جمهور منتخب مردم ایران، چند سوال هم درباره «کلید» که نماد انتخاباتی دکتر حسن روحانی بود مطرح شد:

خبرنگار ایسنا: نماد شما کلید بود. اولین قفلی که باز می‌کنید، چه خواهد بود؟ 
پاسخ دکتر روحانی: اولین قفل باز شد؛ «سرمایه اجتماعی» که مهمترین سرمایه است ارتقا یافت؛ این شادمانی سراسری نشان داد که اعتماد مردم، مشارکت مردم و نشاط مردم ایران باز هم برترین هست.

خبرنگار روزنامه ایران سپید: من یک احمدی‌نژادی هستم و به خاطر حفظ و سربلندی ایران و با توصیه رهبری و رئیس جمهور پای دولت شما تلاش خواهم کرد. شما مدیران را درو می‌کنید یا از آنها استفاده می‌کنید؟ 
پاسخ دکتر روحانی: من گفتم کلید دارم، داس ندارم. دولت آینده دولت کارآمد و شایسته‌سالار خواهد بود. همه آن عزیزانی که در این 8 سال کار و تلاش کردند و شایسته هستند، در برابر آنها تواضع می‌کنم از آنها استفاده خواهد شد. البته اگر کسی اتوبوسی و بدون بلیط آمده باشد، خودش آمده است. به سهم خودم اجازه نخواهم داد در دولت آینده به کسی توهین یا تهمت زده شود. باید در داخل تلاش کنیم اگر کسی فاصله گرفته، جذبش بکنیم؛ جذب اولین قدم ماست. مردم اگر نقدی دارند و نظری دارند نباید زود آنها را دشمن کنیم.  

2ـ صد و پنجمین نشست «در حلقه رندان» با حضور شاعران و طنزپردازان کشور و در فضایی تحت تأثیر انتخابات، روز یکشنبه 26 خرداد در حوزه هنری برگزار شد. رضا احسان‌ پور نیز شعری را که حاصل چت او و مصطفا حسن‌زاده بود، خواند: 

درد و درمان، کلید روحانی / سخت و آسان، کلید روحانی 
خضر دوران، جناب روحانی / آب حیوان، کلید روحانی 
مرد و زن هر دو عاشقش هستند / حور و غلمان، کلید روحانی 
دست رعیت کلید روحانی / دست سلطان کلید روحانی 
نرسد ناگهان - زبانم لال - / دست شیطان کلید روحانی 
در تمامی عرصه‌ها بی‌شک / مرد میدان، کلید روحانی 
به نبرد ایستاده لشگر قفل / با دو گردان کلید روحانی 
از عبایش طلوع کرد شبی / ماه تابان، کلید روحانی 
توی دستش گرفت و بالا برد / گفت: هان! هان! کلید روحانی! 
بچه از روبه‌روی تلویزیون / گفت: مامان! کلید روحانی! 
عارفان حق‌زنان به هم گفتند: / شاه عرفان کلید روحانی 
به عزیزان کسی شنیدم گفت: / ای عزیزان! کلید روحانی! 
روز بعدش نوشته بود کسی / پشت نیسان، کلید روحانی 
توی سمنان، کلید روحانی / در خراسان، کلید روحانی 
هم به گرگان رسیده شهرت او / هم به زنجان، کلید روحانی 
می ‌خورد هم به قفل استان‌ ها / هم به تهران، کلید روحانی 
گشته‌ام دورِ سرزمینم را / کل ایران، کلید روحانی 
مانده‌ام تا کنون چرا اصلاً / مانده پنهان کلید روحانی؟ 
به گمانم که بوده تا الان / زیر گلدان، کلید روحانی 
ای سخنران سخن که می ‌رانی / بوق و فرمان کلید روحانی 
بوق و فرمان که هیچ باید گفت: / میل گاردان کلید روحانی!
میخ آری، ولی نخواهد رفت / توی سیمان کلید روحانی 
یک نفر کرد توی سیمان، شد / درب و داغان کلید روحانی 
نان ما آجر است گرچه شده است / آجرش نان، کلید روحانی! 
ساقیا می‌دهی به ما پس کی / جامی از آن کلید روحانی؟
یا به باغم مریز دانه‌ قفل / یا بباران کلید روحانی 
هر سه تایش هزار تومان است / مفت و ارزان، کلید روحانی 
کم‌تر از لنگه کفش کهنه که نیست / در بیابان کلید روحانی 
مصرعی محض واج ‌آرایی / کشک کاشان کلید روحانی! 
طبع ما ته کشیده و رفته است / رو به پایان کلید روحانی 
نیتم شعر بود و آخر شد / کش تنبان کلید روحانی! 
لاجرم قفل ما و دست شما / آه یاران! کلید روحانی...