... بگذریم!
    از حواشی مناظره که دست خیلی ها را برایمان رو کرد و فهمیدیم مرز بین اصولگرایی و اصلاح طلبی بسیار باریک تر از آن چیزی است که تاکنون می پنداشتیم! اما نکته قابل توجه در برنامه های تلویزیونی یکی از کاندیداها؛ افتخاری است که بارها و بارها از آن دم زدند و امضای قطعنامه 598 را بعنوان قوی ترین دیپلماسی تاریخ جمهوری اسلامی قلمداد کردند! همان قطعنامه ای که حضرت امام خمینی (ره) از آن بعنوان جام زهر یاد کردند و گفتند مرگ و شهادت برایم گواراتر از امضای این قطعنامه بود!
   حرف بر روی حرف امام راحل در این باره زدن گزافه گویی است و بی ادبی؛ ترجیح می دهم بسنده کنم به سخنان نافذ حضرت امام خمینی (ره) در این باره تا بهتر بدانیم نظر بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران را درباره سند افتخار جناب دیپلمات! 

   و اما نظر امام خمینی رضوان الله علیه در رابطه با قطعنامه 598: "و اما در مورد قبول قطعنامه که حقیقتاً مسئله بسیار تلخ و ناگوارى براى همه و خصوصاً براى من بود، این است که من تا چند روز قبل معتقد به همان شیوه دفاع و مواضع اعلام شده در جنگ بودم و مصلحت نظام و کشور و انقلاب را در اجراى آن مى‏دیدم؛ ولى به واسطه حوادث و عواملى که از ذکر آن فعلا خوددارى مى‏کنم، و به امید خداوند در آینده روشن خواهد شد و با توجه به نظر تمامى کارشناسان سیاسى و نظامى سطح بالاى کشور، که من به تعهد و دلسوزى و صداقت آنان اعتماد دارم، با قبول قطعنامه و آتش بس موافقت نمودم؛ و در مقطع کنونى آن را به مصلحت انقلاب و نظام مى‏دانم. و خدا مى‏داند که اگر نبود انگیزه‏اى که همه ما و عزت و اعتبار ما باید در مسیر مصلحت اسلام و مسلمین قربانى شود، هرگز راضى به این عمل نمى‏بودم و مرگ و شهادت برایم گواراتر بود. خوشا به حال آنان که در این قافله نور جان و سر باختند! خوشا به حال آنهایى که این گوهرها را در دامن خود پروراندند! خداوندا، این دفتر و کتاب شهادت را همچنان به روى مشتاقان باز، و ما را هم از وصول به آن محروم مکن.
   خداوندا، کشور ما و ملت ما هنوز در آغاز راه مبارزه اند و نیازمند به مشعل شهادت، تو خود این چراغ پر فروغ را حافظ و نگهبان باش. خوشا به حال شما ملت! خوشا به حال شما زنان و مردان! خوشا به حال جانبازان و اسرا و مفقودین و خانواده هاى معظم شهدا! و بدا به حال من که هنوز مانده ام و جام زهرآلود قبول قطعنامه را سر کشیده ام، و در برابر عظمت و فداکارى این ملت بزرگ احساس شرمسارى مى کنم. و بدا به حال آنانى که در این قافله نبودند! بدا به حال آن هایى که از کنار این معرکه بزرگ جنگ و شهادت و امتحان عظیم الهى تا به حال ساکت و بى تفاوت و یا انتقاد کننده و پرخاشگر گذشتند! آرى، دیروز روز امتحان الهى بود که گذشت. و فردا امتحان دیگرى است که پیش مى آید. و همه ما نیز روز محاسبه بزرگترى را در پیش رو داریم. آنهایى که در این چند سال مبارزه و جنگ به هر دلیلى از اداى این تکلیف بزرگ طفره رفتند و خودشان و جان و مال و فرزندانشان و دیگران را از آتش حادثه دور کرده اند مطمئن باشند که از معامله با خدا طفره رفته اند، و خسارت و زیان و ضرر بزرگى کرده اند که حسرت آن را در روز واپسین و در محاسبه حق خواهند کشید." وبلاگ جلبک سبز

پ ن: به نظر می رسد "این قربانی کردن همه ما و عزت و اعتبار ما" در برابر اسلام و مسلمین خیلی خیلی کار کمتری نسبت به عزت دادن به اسلام و مسلمین با دیپلماسی قوی کارشناسان سیاسی پیرامون انرزی هسته ای بوده است.. اگر چه انشاء الله همه اش قربت الی الله بوده است و عزت مردم ایران مد نظر گرفته شده است.