انصاف و اعتدال

این روزها که آغاز تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری است، بار دیگر، رسانه ملی برنامه مناظره زنده نامزدهای ریاست جمهوری را در دستور کار قرار داده است. اعلام این موضوع ناخودآگاه آدمی را به یاد تبلیغات دوره قبل می اندازد. چهار سال قبل هنگام برگزاری مناظره های انتخاباتی، مردم با صحنه های غریبی رو به رو شدند. آنان یک نامزد را می دیدند که در برابر دوربین های تلویزیونی چنان به رؤسای جمهور پیشین و دیگر مسئولان سابق می تازد که گویی آنان حاکمان رژیمی فروپاشیده بودند و دولت جمهوری اسلامی را این کاندیدا مستقر کرده است. آن شخص که پس از آن هم بارها نشان داد متأسفانه برایش هدف وسیله را توجیه می کند، در برنامه های انتخاباتی خویش مطالبی را به افرادی نسبت می داد که نمی توانستند از خود دفاع کنند. او به خوبی می دانست حتی اگر در شبهای بعد رقبا و دیگرانی که از آنان نام برده بود در مقام پاسخگویی به ادعاهای او برآیند، حرف های او همچون تیری که از چله رها شود در لحظه تأثیر خود را گذاشته و توضیحات بعدی تقریباً تأثیری نخواهد داشت. از آن روزها بود که پدیده ی "افشاگری" که پیش از آن هم گاه گاه رخ می نمود، باب شد و طی چهار سال بعد، تهمت و بداخلاقی هر روز به بهانه ای چهره کریه خود را نشان می داد. آن فرد گویا هشدار امیرالمؤمنین را نشنیده بود آن جا که فرمود: 

«مردم در کارهای تو چنان می نگرند که تو در کارهای حاکمان پیش از خود می نگری و درباره ی تو آن می گویند که تو نسبت به زمامداران گذشته می گویی... (نهج البلاغه، نامه 53 خطاب به مالک اشتر نخعی هنگامی که او را به فرمانداری مصر برگزید.)»

پس بهتر آن است که جانب انصاف و اعتدال را در پیش بگیریم و نامزدهای این دوره، در مناظره ها و اعلام برنامه های خود راستگو باشند. حرمت بندگان خدا را نگاه دارند و چهره ی یکدیگر و مسئولان پیشین را به چنگ بداخلاقی و بی انصافی نخراشند. بگذارید مردم این بار اگر انتقادی می شنوند نقد مستدل و منطقی عملکردها باشد نه خدشه دار کردن حرمت ها و تهدید به افشاگری ها.