شیدایی

 گروهی ازبیماران خلقی که پس از طی دوره افسردگی یا حتی بدون طی دوره افسردگی واضح وارد فازی بنام مانیا(Mania ) یا شیدایی می گردند،که نوسانات خلقی وعود این فازها را اختلال دوقطبی می گویند.

 در فازمانیا فرد پرحرف،پرتحرک،ولخرج،کم خواب بااحساس انرژی بالا واحساس بزرگ منشی به شکلی که در همه امورخودرا صاحب نظر وکمالاتی حتی بیش ازافراد متخصص درآن فن می داند.

 با تشدید درجات بیماری، فرد دچار اعتماد به نفس بسیار زیادی شده و با تشدید روحیه جاه طلبی، کسی را در حد واندازه خود نمی بیندواگر شرایط مذهبی واجتماعی مناسبی نیز فراهم گردد خود را به عنوان منجی ومصلح معرفی،که گاهی نیز به ادعای امامت ونبوت وحتی الوهیت نیز می انجامد، که به آن هذیان مذهبی یا (Religious Delusion )می گویند.

 حدود 1درصد افراد در طول عمر خود دچار این بیماری خواهند شد، که این بیماری ازسنین پایین شروع واحتمال بروز آن تا دهه پنجم عمر وجود دارد و بروز آن در افراد مجرد ومطلقه وبا طبقات اقتصادی – اجتمایی بالاتر بیشتردیده می شود.

 این بیماران از مرحله شیدایی خود لذت بیشتری می برند،برعکس بستگان واطرافیانشان فاز افسردگی آنها راترجیح می دهند.

 در این حالت فرد با توجه به تشدید میل جنسی واحساس انرژی بالا علاقه شدیدی به جلب توجه دیگران داشته واز لباس ولوازم آرایشی پر زرق وبرق استفاده می نماید،که گاهی این رفتار مشکلات اجتمایی شدیدی را به همراه دارد،به خصوص دردختران جوان که با آرایش غلیظ وشرکت درپارتی ها مورد سوء استفاده افراد سود جوقرارگرفته و هتک حرمت خانواده را فراهم می نمایند.

 اعتمادبه نفس مفرط،میل جنسی شدید(Hypersexuality) ،ولخرجی،پرحرفی(کلام لاینقطع،باانرژی وتن بالا) ،احساس انرژی فوق العاده وخستگی ناپذیری،سرخوشی ونشاط وبزرگ منشی((Grandiosity از شاخصهای عمده بروز مانیا در بیماران دو قطبی است.

باتوجه به اینکه این بیماران در فاز مانیا توانایی های فوق العاده ای در جذب وتاثیر گذاری بر افراد جامعه دارند ،شناخت ودرمان به موقع این بیماری خلقی می تواند از اتفاق حوادث وجرائم زیادی در جامعه  پیشگیری نماید.