ایرانیان باستان اعتقاد داشتند که عدد سیزده نحس می باشد. به نظر میرسد از نظر علمی عقیده آنها کاملاً درست میباشد.(در قرآن نیز دو آیه در مورد نحسی برخی ایام و نیز آیاتی راجع به مبارکی یا یوم الله بودن برخی روزها و شبها آمده است.) در رسانه های امروزی هیچ اشاره ای به اینگونه مسائل نمیشود و دلیل آن هم ترس از خرافی شدن عقاید و همچنین کم بودن سطح علمی جامعه می باشد. فلسفه عدد 13 برمیگردد به طرز قرار گرفتن ستاره ها و منظومه خورشیدی. جمعی از دانشمندان بر این باورند که اجسام خیلی بزرگ ( مانند ماه یا حتی کوه ) نوعی فرکانس از خود منتشر میکنند که بر بازده و عملکرد مغز جانوران ، خصوصاً انسان ، مستقیماً تأثیر(خوب یا بد ) دارد. این مسأله پایه و اساس بسیاری از عقاید است.
ایرانیان باستان این روز ( 13 فروردین) را در طبیعت به جشن و شادی میپرداختند تا بدین وسیله خود را از نحسی آن حفظ کنند. از آداب این روز می توان به گره زدن سبزه و دور انداختن یا به قولی به آب دادن سبزه اشاره کرد. در گذشته دختران و پسران دم بخت سبزه ها را گره میزدند و آرزو میکردند تا در سال جدید تشکیل خانواده بدهند. شعری نیز از زمان قاجار وجود دارد که دختران در هنگام گره زدن این سبزه ها میخواندند ” سال دیگه ، سیزده به در ، خونه شوهر ، بچه بغل ” البته گره زدن تنها مختص دختران و پسران دم بخت نمیباشد و همه میتوانند سبزه ای گره زده و آرزو کنند. عقیده بر این بوده است که وقتی گره باز شود ، مشکلات حل شده و آرزو بر آورده میشود
ایرانیان باستان عقیده داشتند بدی ها و مریضی ها در این سبزه ها جمع شده و با به آب دادن یا دور انداختن آن ، این پلیدیها و مریضی ها از انسان دور میشود.
در ضمن این روز متعلق به خدای باران می باشد و در مراسم 13 بِدَر ، دعا برای بیشتر شدن و به موقع بودن باران در سال جدید میشود. هر چند این رسم از میان رفته است!
.: Weblog Themes By Pichak :.
