ورزش یااکسیردرمان-2

2-قند خون یادیابت شیرین(بامزه):این بیماری به طور عمده به دو شکل "نوع 1و2"بروز می نماید،البته انواع فرعی دیگر نیز دارد که عموما درقالب همین دونوع بوده.

دیابت نوع1- این بیماری بیشتر درسن کودکی یابلوغ شروع وآغاز آن نیز  سریع وپر سروصدابوده وفرد خیلی زود متوجه علائم می شود، که برای تشخیص ودرمان مراجعه به موقع می نماید.

در این نوع ازدیابت بدن قادر به تولید انسولین نیست تابه کمک آن غذای موجوددرخون(گلوکز) واردسلولهای بدن شود،وجریان خون مانند رودپرآبی ازمیان تشنگان نزار عبور،ولی درد تشنگی رادرمان نمی نماید.

دیابت نوع2-این بیماری بیشتر در سن بالاتراز 40سال بروز که شروع آن آرام وبی صداتر از نوع اول بوده وگاهی فرد مدتهاست که مبتلا شده اما یا بی خبر از علائم است ویا چندان اهمیتی نمی دهد که این خود علت مهمی در بروز زودرس عوارض وآسیب جدی دراین بیماری خواهد بود.                     

دراین نوع، انسولین تولید ولی گیرنده مناسب وکافی برای مصرف انسولین وجود ندارد،وهمان قصه پر غصه "آب در کوزه وما تشنه لبان می گردیم" همچنان باقی است.

رژیم غذایی مناسب،جلوگیری ازچاقی،ورزش وفعالیتهای بدنی (زندگی پرتحرک)،سه عامل اصلی در پیشگیری،درمان وکنترل عوارض بعداز ابتلا به بیماری است.

باتوجه به کاهش فعلیتهای فیزیکی وگسترش زندگی شهر نشینی آمار ابتلا به دیابت،به خصوص دیابت نوع 2به شکل چشمگیری در حال افزایش است.

ورزش هم به شکل مستقیم وهم با کنترل وزن عامل بسیار مهمی در پیشگیری از دیابت بوده، به ویژه نوع 2 که به چاقی وابستگی زیادی دارد.

ورزش در کنترل قندخون، درکنار مصرف دارودرکاهش عوارض بیماری مثل :آسیب عروق کوچک(میکروواسکولار)وبه دنبال آن عروق بزرگ(ماکرو واسکولار) واعصاب محیطی(نوروپاتی)،نقش اساسی دارد.

به عنوان مثال:فردی چاق،سیگاری وتنبل که شوقی به انجام ورزش نداردو رژیم غذایی ومصرف دارو رانیز جدی نگرفته،می تواند طی 3تا5سال دچار عوارض چشمی ،کلیوی وعروق واعصاب اندامها وارگانهای حیاتی بدن شود،در صورتی که فرد مشابه که موارد فوق الذکر را مراعات و تغذیه مناسب وانجام ورزش را جدی گرفته ،گاهی پس از 20سال دیابت، عوارض ایجاد شده در بیمارقبلی رااز خود  بروز نمی دهد.