به دنبال دو شماره مطلب پیرامون رقیه توسط برادر گرامی جناب آقای رجائی ، این حقیر نیز مناسب دیدم طی چند شماره مطالبی را بیافزایم. بلکه راهنمای ما به روشنائی باشد.

قسمت اول

مقدمه:

وضعیت اسفبار گزارش تاریخ قرن نخستین دوره اسلامی ، در بسیاری مواقع و مسائل ابهامات فراوانی را ایجاد کرده است. به گونه ای که فرد متتبّع حقیقتاً در اغلب مواقع نمی تواند به ضرس قاطع اعلام نظر کند.

یکی از اصلی ترین عوامل این آشفته بازار ، نهی و منع خلیفه دوم و به تأسّی از ایشان ، خلفای بعدی از نوشتن و کتابت احادیث نبوی و نیز به تبَع آن ثبت وقایع و رویدادهای تاریخ صدر اسلام و بلکه قرن اول هجری است. این مسأله باعث شد تا هنگامی که در سال 99 هجری عمر بن عبدالعزیز دستور رفع منع کتابت را صادر کرد ، بسیاری از مطالب یا فراموش شود یا به باد فراموشی سپرده شود یا حاضران و ناظران آن صحنه ها و وقایع اسیر چنگال مرگ و نابودی شوند و یا دست جعل و وضع ، مسیر حقیقی وقایع را به گونه ای دیگر و به دلخواه سردمداران یا صاحبان عقاید و آراء تنظیم کند.(گفته اند در بررسی احادیث ابتدا ببینید مربوط به چه دوره ای و از زبان چه کسی با چه مرامی و با چه عقیده ای است؟ دوره خلفای راشدین یا امویان یا عباسیان؟ و نیز مربوط به معتزلیان و اشاعره است یا زیدیه و اسماعیلیه یا اثنی عشریه؟)

نکته: بخاری در نگارش صحیح خود می گوید: من از بین 600000 حدیث ، فقط 2761 حدیث را صحیح یافتم! و مسلم در صحیح خود میگوید: من از بین 300000 حدیث ، فقط 4000 حدیث را صحیح یافتم! و یا أبوداود از بین 500000 حدیث ، فقط 4800 حدیث را صحیح یافته است! و احمد بن حنبل از بین 750000 حدیث ، فقط 30000 حدیث را صحیح یافته است! و ... (به الغدیر249:5 مراجعه کنید.) تو خود حدیث مفصل بخوان از این مُجمل و دریاب عمق فاجعه ای را که بر سر اسلام و باورهای اعتقادی و اخلاقی و احکام دینی مردم نازل شده است.

این بلیه که از اصلی ترین عوامل انحراف دین نبوی شمرده می شود ، دامن همه چیز ؛ از ارکان دین ؛ یعنی باورهای اعتقادی ، اصول اخلاقی و احکام شرعی تا هر آن چه که به نوعی مسلمانان با آن درگیرند ؛ از وقایع ناچیز فردی تا حوادث عظیم اجتماعی ، همه را در بر گرفت.

رسوخ اسرائیلیات در دین و احکام دینی که به برکت میدان یافتن و میدان دادن به یهودیان تازه مسلمان در دوره منع کتابت حدیث و انتقال باورها و منویات یهودی به اسلام و احکام اسلامی در قالب و پوشش اسلام (و نه دین یهود) چنان بلایی را بر سر باورها ، عقاید ، روایات و احادیث و کتب روائی ، تاریخی ، تفسیری و حتی عرفانی ما مسلمانان آورده است که اینک کمتر کتابی را می یابید که از خُزَعبلات اسرائیلی در آن یافت نشود ؛ از اصول کافی شیخ کلینی ؛ به عنوان اولین کتاب منبع و مرجع فقهی و اعتقادی شیعه گرفته تا آداب الصلاة امام خمینی. و در موضوعات ، از قرآن گرفته که به بهانه کم توجه شدن مردم نسبت به قرائت قرآن در باب فضیلت فلان آیه و فلان سوره ، حدیث جعل می کردند تا حوادث کم اهمیت تاریخی که آن چنان بدان رنگ و لعاب و عظمت و قداست بخشیده می شد که گوئیا از مسائل اساسی دین یا مذهب و از اُمَّهات مسائل اعتقادی است. به گونه ای که اگر فی المَثَل امروزه کسی به رجعت در آخر الزمان یا إحراق باب یا دوات و قلم یا وجود و موجودیت شخصی و شخصیتی به نام رقیه در حادثه کربلا و سپس در شام و خرابه شام اعتقاد نداشته باشد ، گوئیا از جرگه تشیّع و از زمره شیعیان خارج است و با عنوان ضرورت دین یا مذهب او را از عِداد شیعیان یا مسلمانان خارج می کنند.

این داستان غم انگیز تحریف و جعل دست به دست گشته و سینه به سینه در هر دو فرقه شیعه و سنی نقل شده و به امروز رسیده است و این گونه که پیداست بنا نیست این راه و این رویکرد اصلاح شود. و عجیب تر آن که هر زمان می گذرد بر ضخامت و وخامت این روند افزوده می شود.

قصه پرغصه عجیبی است. دینی که بیش از هر دین دیگری بر تعقل و عقلانیت توصیه می کند و پای میفشارد و پذیرش اصول اعتقادی اش را منوط به تحقیق می کند ، در عمل گرفتار کسانی می شود که هیچ جایگاهی برای عقل و عقلانیت حتی در برداشت ها و استنباطات دینی و فقهی خود قائل نیستند. و این ، چه بسا همان هشداری است که قرآن خطاب به یهودیان و مسیحیان داده است که هان! به هوش که دینتان را عالمانتان به تحریف و انحراف کشیده اند. - به آیات 46 نساء ، 13و 41 مائده و 75 بقره مراجعه کنید - (و قاعدتاً در حکم پیشگیری درباره اسلام که مبادا به همان خبط و خطا مبتلا شوید و عالمانتان دین را از مسیرش منحرف کنند. چنان که هر یک از فرقه های مذهبی اسلامی برای اثبات حقانیت خود ، فرقه های دیگر را متهم به دستکاری و ایجاد انحراف در دین نبی می کنند و با تمسک به حدیثی که با منطق ریاضی و موازین منطقی تطبیق نمی دهد ، خود را فرقه ناجیه و سایر فرق را در آتش می دانند!)