اطاعت مطلقه یا ولایت مطلقه! (2)

گروه 99 نفر

شماره پیشین، در پاسخ به این پرسش که؛ نوع نگاه امام خمینی، به اطاعت از ولی فقیه چگونه بود؟ به جریان انتخاب و معرفی مجدد مهندس موسوی به نخست وزیریلإ اشاره شد. در ادامه به نحوه ی رأی اعتماد مجلس به موسوی و پیش آمد قضیه ی 99 نفر می پردازیم.

ىر این باره آقای ناطق نوری می فرماید:

وقتی که آقای خامنه ای، مهندس موسوی را مجدداً به عنوان نخست وزیر به مجلس معرفی کردند. 99 نفر از نمایندگان به آقای موسوی رأی ندادند. [در اینجا توجه به مطالب شماره قبلی لازم است، توجه به تأییدات و تأکیدات علنی و رسمی امام و دفتر امام بر ضرورت معرفی موسوی، طوری که رئیس جمهور وقت علارغم میل باطنی، نظر امام را حکم فرض کرده و با اکراه موسوی را معرفی می کنند، با اینحال 99 نفر مخالفت می کنند] ىر این موقع طرفداران آقای موسوی گفتند: «امام فرموده به ایشان رأی دهید و این 99 نفر از امام تمرد کردند.» در حالی که اینگونه نبود. چراکه وقتی امام نظرشان این بود که میر حسین معرفی شوند، معنایش این نبود که مجلس هم همه به اجبار باید رأی دهند. امام هیچ وقت این طوری حرف نمی زد.

آقای ناطق ادامه می دهند: من قائل به امر مولوی و ارشادی بودم و هستم. در آن جریان هم امام امر مولوی نکرد، حکم نکرد. بر فرض هم رئیس جمهور آن را امر مولوی و حکم دانسته و نخست وزیر را معرفی کرد، ولی امر مولوی به رئیس جمهور لزوماً امر به نمایندگان که حق اختیار و انتخاب دارند، نبود. خود مقام معظم رهبری هم الآن قایل به امر مولوی و ارشادی است.

جمعی اخیراً خدمت ایشان بودند، آقا فرمودند: وقتی آن موقع گفتند 99 نفر، من هم گفتم صدمین آنها هستم. آقا در واقع می خواست بگوید اصل پروژه، مال من است.

امام هم نظرش این بود که؛ وای بر آن روزی که بنا شود مردم نتوانند تصمیم بگیرند. مجلس نتواند تصمیم بگیرد و رأی تحمیلی شود.

برداشت ها:

ـ با اینکه نظر ولی فقیه علنی گفته شده و مشخص است، رئیس جمهور هم علارغم میل باطنی به آن گردن نهاده، ولی نمایندگان مجلس به عنوان منتخبان مردم می توانند نظر و رأی مخالف دهند و این خروج از نظر و امر ولی فقیه نیست.

ـ جایگاه و ارزش بالای مجلس و نمایندگان آن به عنوان وکلای ملت تا حدی است که می توانند با نظر و رأی علنی ولی فقیه (بنیان گذار و مؤسس نظریه و نظام) مخالفت کنند.

ـ نشانطر شجاعت و عدم ترس در بیان نظرات و دامنه ی آزادی بیان در نظام اسلامی است، طوری که با همه ی فشارها و علنی شدن نظر ولی فقیه، باز هم فرد اول کشور (رئیس جمهور) آزادانه رأی و نظر مخالف (البته عملاً پیروی کردند) با ولی فقیه داده و خود را صدمین فرد مخالف خطاب می کند.

ـ اینکه اطاعت از ولی فقیه به معنی مطیع محض بودن و عدم ابراز رأی و نظر نیست.