تابستان سال گذشته که توفیق الهی شامل حالم شد و به زیارت خانه خدا مشرف شدم، چند روزی را که در مدینه بودیم، هر روز صبح به قبرستان بقیع رفته و ائمه مدفون در آن جا را زیارت می کردیم. اما متأسفانه اقامت در مدینه برای بسیاری از شیعیان، همراه با آلام و آزارهای روحی و فکری شدیدی است که از سوی نظام سیاسی و مذهبی حاکم بر عربستان وارد می شود. منتها خیلی از این فشارها را می توان بازتاب و عکس العمل آنان در قبال رفتار و حرکاتی دانست که از سوی شیعیان متعصب بروز می کند. به ویژه نقش برخی مداحان افراطی و روحانیون در تحریک شیعیان بر علیه فرهنگ و باورهای اهل سنت، در این مسأله خیلی پررنگ است.

عجیب است با آن که این همه در مورد تلاش امامان معصوم برای حفظ اساس و کیان جامعه اسلامی گفته و نوشته شده است، و به ویژه اقدامات عملی امام علی (علیه السلام) در تعامل با خلفای حاکم بر جامعه اسلامی در این زمینه کاملا مشهور است، اما نمی دانم چرا برخی از مسلمانان که نام شیعه بر خود نهاده اند، از راه تعیین شده توسط امامان معصوم خارج شده، و اقدامات و حرکاتی را نشان می دهند که در تقابل کامل با دیدگاه ائمه (علیهم السلام) قرار دارد. عجیب تر هم آن است که خیال می کنند چنین حرکاتی برای جلب رضایت ائمه و فاطمه زهرا (سلام الله علیها) صورت می گیرد. و تازه انتظار ثواب و اجر جزیل هم از خدا دارند.

در قرآن کریم آمده است که «و لکل وجهة هو مولیها، فاستبقوا الخیرات...» (بقره: 148)؛ در این آیه شریفه، قرآن به این واقعیت اجتماعی اشاره می کند که قبله گاه هر جماعتی از انسان ها متفاوت است، اما آن چه مهم است آن است که بر اساس باورهای حاکم بر زندگی، به رقابت و سبقت در نیکوکاری اقدام نمایید. به عبارت دیگر، به جای شعار دادن و پرداختن به ظواهر، تلاش کنید تا در عمل، نیکوکار بوده، و در این زمینه پیشگام باشید. بر این اساس، اگر بنا باشد که میان گروه های مختلف فکری و مذهبی در جامعه اسلامی، تقابل و رقابتی باشد باید در نیکوکاری و عمل به وظایف رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی باشد. مثلا خوب است که مسلمانان ایرانی به عنوان نمادی از جامعه شیعیان، در هنگام سفر به سرزمین وحی: الف) اهتمام خود به نماز جماعت و نماز اول وقت را نشان دهند، نه آن که پشت دربهای فروشگاه های بزرگ مکه و مدینه صف بکشند تا بعد از نماز به داخل فروشگاه هجوم ببرند؛ ب) زنان ایرانی تعبد و تعهد ایمانی خود را با رعایت حجاب اسلامی به تمام گروه ها و قومیت های مسلمان نشان دهند، نه آن که بدحجابی بعضی از آنان به جایی برسد که فریاد اعتراض وهابی ها را در پی داشته باشد؛ ج) مردان ایرانی بکوشند تا با غیرت و همت خود زیور و زینت شایسته ای برای اهل بیت و خصوصاً امام علی (علیه السلام) باشند، نه آن که برخی از ایشان در مجاری ورودی عربستان، به جرم حمل مواد مخدر دستگیر شده و اعتبار جامعه شیعی را تنزل دهند.

به راستی اگر بخواهیم شیعه باشیم و از مرام و مسلک اهل بیت دفاع کنیم، آیا باید به خواسته امامان معصوم خود عمل کنیم و با رفتار خود مذهب تشیع را تقویت کنیم، یا آن که بی توجه به آموزه های دینی، تنها به متلک پرانی نسبت به مذاهب اهل سنت، و بی احترامی به مقدسات آنان بپردازیم. آیا تاکنون فکر کرده اید که چنین حرکاتی چقدر در ریختن خون شیعیان جهان توسط سنی هایی که از بی احترامی شیعیان به ستوه می آیند اثرگذار است؟ و البته این مسأله مختص زمانه ما که وهابیت به مدد پول نفت کمر راست کرده، نیست؛ بلکه در چهارده قرن گذشته، چنین تقابلی وجود داشته است.

بگذریم. شقشقه ای که بروز کرد، به بهانه خواندن سخنان آیت الله مکارم شیرازی بود که روز گذشته خطاب به رئیس سازمان حج و زیارت بیان کرده است (کلیک کنید). ایشان با اشاره به سخنان مخالف برخی از مداحان در مکه و مدینه اظهار داشتند: ‌برخی از مداحان و خطبا فکر می‌کنند اگر آنجا نغمه ‌ای مخالف بزنند، خدمت به اهل بیت‌ (علیهم السلام) است اما باید این فکر را از ذهنشان بیرون کنند. سخنان اهانت آمیز نسبت به اعتقادات اهل سنت، مخصوصا در شرایط فعلی، خلاف دستورات ائمه اطهار ‌(علیهم السلام) است و این بزرگواران فرموده‌اند که این کار را نکنید. چه بسا نغمه‌های مخالف، سبب ریختن خون شیعیان است. به مداحان و خطبا تفهیم کنید که اگر وارد خط قرمز آنان شوید، فتاوای شدید و سختی دارند، و بدانند که نه اعدام آنجا شهادت محسوب می‌شود، و نه زندان جزو ذخیره آخرت آنها محسوب می‌شود، مکررا این را اعلام کنید تا از این ناحیه مشکلی ایجاد نشود.