این روزها، خبر تولید یا ورود مخدرهای جدید و داروهای موسوم به هورمونی، که در برخی موارد اثری هم‌اندازه مخدرهای جدید دارند، به یکی از داغ‌ترین سوژه‌ها‌ تبدیل شده است. چندی پیش محموله­ی بزرگی در کشور توقیف، و اقلام خطرناک زیر در آن کشف شد: هفتاد هزار آمپول در دو نوع «ارجیکو» و «جیسرانجکشن»، 156 کیلوگرم قرص‌ با مارک Cearle و چند میلیون قرص proviron که به صورت ماهرانه‌ای جاسازی شده بود. این در حالی است که مضرات این مواد در بروز بیماری­های حاد استخوانی و عصبی، غیرقابل انکار است. اما چرا این مواد در کشور ما از سوی جوانان مورد استقبال شدید قرار می­گیرد؟ بدنسازانی که با استفاده از آمپول‌های اینچنینی، هیکل­های آنچنانی درست می‌کنند و جوانان را فریب می‌دهند تا آنان نیز این­گونه رفتار کنند، از سوی چه مراکز و نهادهایی حمایت می­شوند؟ به راستی فکر کرده­اید که برگزاری مسابقات مردان آهنین در تعطیلات نوروزی که چند سالی است از رسانه­ی ملی پخش می­شود چه تاثیرات بدی بر جوانان ما و انگیزه­های آنان دارد؟ اصلا به ماهیت چنین مسابقاتی توجه شده است؟ آوردن چند نفر غول­پیکر که فقط هیکل بزرگی دارند و تنها هنرشان بلند کردن چند وزنه و سنگ و لاستیک تراکتور است، به راستی مروج کدام ارزش والای انسانی است که از بیت­المال برای آن هزینه می­شود و بهترین ساعات و اوقات جوانان ما را در رسانه­ی ملی اشغال می­کند؟