غربت بقیع

وقتی در کنار حرم نبوی رو به قبله بایستی و قبر مطهر آن حضرت در سمت راست تو باشد، در سمت چپ خود دیوارها و نرده هایی فلزی می بینی که در روشنای بین الطلوعین یا هنگام عصر، دل غمدیده ات را همراه با سیل جمعیت مشتاق به سوی خود جذب می کند. وقتی در نهایت هیجان به آن سوی نرده ها می رسی، گویی تمام تنت گر می گیرد؛ دلت ریش می شود و پاهایت سست می گردد. در همان آغاز ورود، انبوه جمعیت را می بینی که دلهایشان همانند کبوتران بقیع، بر فراز قطعه ای از خاک بهشت چرخ می زند. پیکرهای مطهر چهار تن از امامان معصوم شیعه و نوادگان رسول خدا در اینجا آرام گرفته است. هر انسان سلیم النفسی به صورت طبیعی در برابر مزار بزرگان خود، عرض ادب می کند، اما در این جا و در کنار مزار شریف ترین انسان های تاریخ، باید آرام آرام و در سکوت، تنها لحظه ای درنگ نموده و آهسته عبور کنی؛ و آن چه در دل داری باید در همان دل نگه داری. منادیان فرقه وهابیت، دور این مکان را قبضه کرده و اعتقاد سایر مسلمانان مبنی بر خطاب و حضور و درک این ارواح مقدسه را به سخره می گیرند.

در این زمانه، بقیع واقعاً غریب است.