سلام بر «رحمة للعالمین»

هنگام اذان مغرب وارد شهر مدینه شدیم. اولین صحنه ای که چشم را نوازش می­دهد منظره زیبای مسجد شجره و گلدسته سفید رنگ آن است. پس از پیمودن چندین خیابان، مسافران خسته اتوبوس ناگهان به جنب و جوش افتادند؛ گلدسته های زیبای مسجدالنبی خستگی را از خاطره ها زدوده بود. آری ما اکنون در جوار حرم پیامبر رحمت بودیم. لب ها زمزمه می کردند و چشم های خیس زائران، نظاره گر گنبد سبز رنگی بود که آسمان را به زمین پیوند می داد. در نزدیکی آن محل نورانی و مهبط ملائکه پیاده شدیم و جمعیت چمدان به دست، وارد هتل شد. در کمتر از نیم ساعت، همگی به اتاق های خود راهنمایی شدند. هتل خوبی است و کادر ایرانی مستقر در هتل به خوبی فعالیت می کنند. جالب است که در اینجا نیز از سوی مدیریت ایرانی هتل، کارهای خدماتی به اتباع جنوب شرق آسیا سپرده شده است. پس از صرف شام و غسل زیارت، اکنون آماده می شویم تا به صورت گروهی به زیارت پیامبر رحمت برویم. سلام بر «رحمة للعالمین».

با ورود کاروان طلاب به محوطه مسجد پیامبر، دیگر نیازی به بلندگو و تذکر و زیارت نامه خواندن دست جمعی نیست؛ این را به راحتی و با یک نگاه می توان از چهره تک تک کاروانیان دریافت. همگی ناخودآگاه در حیاط مسجد زمین گیر شده و هر کدام زبان حال و شوریدگی خاص خود را دارند. شاید بسیاری از این افراد خود صلاحیت هدایت کاروانی مستقل را دارند، اما اکنون شور و شوق و خلوتی وصف ناشدنی را تجربه می کردند. نگاه های متفاوت رهگذران را می شد دید اما چنان حالتی بر این کاروان رفته بود که سنگینی نگاه های دیگران را احساس نمی کردند. بگذریم ... چرا که این لحظات را هیچ گاه نمی توان توصیف کرد....

ساختان مسجد، کاملاً مدرن و بسیار زیبا بنا شده است؛ سنگ فرش های زیبای آن محوطه ای کاملا یک دست و منسجم را پدید آورده است. ستون های صحن مسجدالنبی در طول روز سایبان های خود را در سراسر این محوطه بزرگ می گستراند تا از تابش مستقیم آفتاب جلوگیری شود. در محوطه داخلی مسجد تلاش شده است تا علائم، نمادها و اماکن خاص، از جمله منبر و محراب نبوی (صلی الله علیه و آله)، قبر پیامبر، ستون های معروف، روضه شریفه، درب خانه فاطمه (سلام الله علیها) و محدوده مسجد در زمان پیامبر کاملا مشخص باشد. البته بر اساس مبانی اعتقادی خود در کنار قبر پیامبر به شدت مراقبت می کنند تا از بوسیدن و استلام آن جلوگیری شود. نظم و نظافت حرم نبوی واقعاً چشم گیر است. با آن که قدم به قدم در داخل حرم، آب آشامیدنی و لیوان گذاشته اند، اما قطره ای آب بر روی فرش ها و زمین نمی ریزد. همگان در حفظ پاکیزگی مسجد با جدیت تلاش می کنند.