زلزله هولناک و مصیبت بار 9/8 ریشتری ژاپن هرچند باعث تأثر فراوان همه مردمان جهان گردید و هولناکترین واقعه زیستی جهان را در صده اخیر رقم زد ولی نکات فراوانی را هم برای جامعه جهانی و هم برای ما ایرانی ها و مسئولین ما و حداقل شخص نگارنده به همراه داشت که در ذیل به آن اشاره می شود:
نکته اول: مسئولین ما هم باید فکری اساسی به حال این شهرهای بی دفاع کشورمان مانند تهران بکنند و هشدار دانشمندان و صاحب نظران اهل فن را جدی بگیرند و نگذارند تا اتفاقی بیافتد و آنوقت دست به روی دست بکوبند. البته کارهای زیر بنایی مانند آنچه در ژاپن انجام شده بود را در مدت کم نمی توان در برنامه قرار داد ولی با برنامه های کوتاه مدت و مقاوم سازی و اموزش های لازم می توان این خطر را به حداقل رساند. البته خود مردم در این قضیه سهم بسزایی دارند و بسیاری از انتقادها متوجه مردم نیز هست. زیرا عده ای با دستان خود و در این بازار بی قانونی و ید قانونی چاه خود را می کنند و توقع دارند دیگری آن را پر کند! اگر چه نظارت خوب هم بی تأثیر نیست!
نکته دوم: قدرت این زلزله و انرژی آزاد شده به هنگام وقوع آن چیزی معادل با 24000 بمب اتم است! ، معادل 234 میلیون تن TNT! و 8000 برابر زلزله بم!! بوده است ولی نکته جالب اینجاست که صدمه دیدگان از حادثه زلزله کمتر از 300 نفر بوده اند! و این به معنی آن است که مسئولان کشور ژاپن کاری بس بزرگ در زمینه زیرسازی بناهای خود انجام داده اند به طوری که بعضی شهروندان این کشور حتی از درون منزل خود از صحنه زلزله فیلم هم گرفته اند با اینکه زمان زلزله را با دستگاهی رصد می کردند!
نکته سوم: حالا زمانی می رسد که دیگر هیچ بشری یارای مقابله با آن را ندارد و آن دست تقدیر و قدرت خداوند است. این نکته باید مورد توجه ما و همه بشریت قرار گیرد که اگر روزی انسان با همه امکانات بجا و درست و حساب شده خود در برابر اینگونه حوادث طبیعی مقاومت کرده و با آن به مبارزه بر می خیزد و فاجعه ای بزرگ را (البته برای ما) به یک حادثه نسبتاً کوچک تبدیل می کند ولی دربرابر قدرت لایزال الهی آنقدر حقیر است که اگر آن ذات ازلی حکمتی را مقدر گرداند دیگر هیچ تنابنده ای یارای مقاومت با آن را ندارد. و آن می شود که بحر و برّ به خروش می آیند و هر هستی را به نیست تبدیل می کنند... و تأثرانگیز اینجاست که در کمی دورتر ژاپن با دو بمب اتمی که آمریکا بر سر مردم بی دفاع این کشور فرود آورد و آن فاجعه بشری را رقم زد و پس از سقوطی کوتاه اوج گرفت و به آسمان های علم رسید، حالا دوباره با همان اتم فاجعه ای را اینبار ناخواسته «خود» بر علیه خود رقم زد!
    نتیجه اینکه نه آن قدرت های بزرگ اقتصادی و نظامی باید به خود غرّه شوند که ما چنین و چنانیم و... و نه ما به خواب غفلت فرو برویم و امیدوار و چو روباه شل منتظر نیروها و امدادهای غیبی. ضمناً پیشنهاد می شود مسئولین ما نیروهای امدادی کشور را عازم ژاپن کنند که هم سهمی در یاری مردم ژاپن داشته باشیم و هم بیاموزیم و ایضاً منتقل کنیم تجارب و فناوری های هر دو کشور را.
فآعتبروا یا اولی الابصار