این نوشته به نیت اظهار همراهی با مسلمانانی است که علیه حکام خودکامه و مزدور و ذلیل خود در سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامیمان دست به قیام زده اند...

    رخدادهای اخیر کشورهای عربی و به وی‍ژه قیام مردم زجر کشیده تونس و مصر علیه حکام مستبد این کشورها، روش های در پیش گرفته در این قیام ها و همچنین غایت و اهداف معترضان به گونه گونه تجربه انقلاب اسلامی ایران و آمال و آرزوهای مردم انقلابی و مسلمان ایران را در آن روزها را زنده کرده است، به ویژه که این قیام های استقلال طلبانه و اسلام خواهانه با روزهای سالگرد انقلاب اسلامی نیز همزمان شده است.

    از هر زاویه ای که به قیام های کشورهای عربی نگریسته می شود، چه از جانب مردم و چه از جانب حکام مستبد، واکنش های مشابه آنچه در بهمن سال 1357 در ایران رخ داد، مشاهده می شود و این از عجایب روزگار است که مردم مصر که پیشتار مبارزه و مقاومت در برابر استعمار و همچنین مقابله با رژیم صهیونیستی بودند، اکنون سال ها پس از انقلاب ایران، به دنبال همان آمال و آرزوهای مردم انقلابی و مسلمان ایران به حرکت درآمده اند.

    در واقع مفهوم صدور انقلاب، از مفاهیم کلیدی بنیانگذار انقلاب اسلامی بود که از آن برای بسط و توسعه آرمان های انقلاب اسلامی ایران در کشورهای مسلمان استفاده کردند و اتفاقا در همان زمان، عده معدودی سهوا و تعدادی دیگر، این مفهوم کلیدی را لشکرکشی و اعلان جنگ برای گسترش انقلاب اسلامی تلقی کردند؛ مفهومی که اکنون عموما در قالب مفاهیمی چون قدرت نرم و یا دیپلماسی عمومی، استفاده می شود.

    در واقع حضرت امام(ره)، قدرت نرم نهفته در انقلاب اسلامی را که همانا قدرت نفوذ بر دلها است، عامل کارا برای برانگیختن ملت های مسلمان برای احیای هویت واقعی خود می دانستند که اینک و پس از سال ها، ملت هایی چون مصر و تونس که فرصتی پیدا کرده اند به دنبال مفاهیم اساسی انقلاب اسلامی ایران همچون استقلال، آزادی و مقابله با غده سرطانی رژیم صهیونیستی روان شده اند.
به بیان دیگر، آن رهبر حکیم و دوراندیش به خوبی می دانست که حاکمیت سادات ها و مبارک ها در مصر جز در پرتو قیامی مردمی ریشه کن نخواهد شد؛ بنابراین، در این باره فرمودند:
 
«اگر بخواهید مصر را نجات بدهید و دیگر ممالک عربى را نجات بدهید، از دست این عمال، از دست اجانب، ملت ها باید قیام بکنند. همه مى دانیم که جهان اسلام در انتظار به ثمر رسیدن کامل انقلاب ماست، ما از همه کشورهاى زیر سلطه براى به دست آوردن آزادى و استقلال، کاملا پشتیبانى مى نماییم و به آنان صریحا مى گوییم که حق، گرفتنى است، قیام کنید و ابرقدرت ها را از صحنه تاریخ و روزگار براندازید. من بارها گفته ام و هم اکنون هشدار مى دهم که اگر شرق ستم کشیده و آفریقا به خودشان متکى نباشند، تا ابد گرفتارند.»
   
    نکته جالب، اما اینجاست که برخی از سیاسیون داخلی، هم ندا با بوق های ضد انقلاب، به جای اینکه با دیدن رخدادهای اخیر کشورهای عربی بر شکوه و عظمت و البته تداوم انقلاب اسلامی در دل های مسلمین سراسر جهان تأکید کنند، در درون با قیاسی باطل، این انقلاب ها را با شورش علیه نظام اسلامی در حوادث پس از انتخابات 88 مقایسه می کنند و این را ملهم از آن می دانند، که البته خود نیز اگر فراموش نکرده باشند و ادعای انقلابی بودن و البته انقلابی ماندنشان واقعی باشد، می بینند و می دانند که یکی از مطالبات قیام های اخیر مردم در کشورهای عربی، اسلام خواهی است، پس این آرمان ها کجا و هدف آشوبگران و فتنه گران پس از انتخابات کجا؟(مانند شعار مرگ بر اصل ولایت فقیهی که مورد تأیید اکثر علمای بزرگ قدیم و حال است یا نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران و مرگ بر چین و روسیه که به فرموده امام (صحیفه امام، ج 15، ص 29) شعاری انحرافی جهت حذف و فراموشی شعار مرگ بر آمریکا است)
   
    آیا به راستی این آقایان خواست اسلام زدایی اغتشاشگرانی را که شعار جمهوری ایرانی را به صورت یک شعار ن‍ژادپرستانه سر می دانند، با مردم انقلابی مصر که خواهان باز شدن غل و زنجیر استبداد از دست و پا برای آزاد شدن و مقابله در برابر استکبار آمریکا و رژیم صهیونیستی هستند، از یک جنس می دانند؟!
    * تذکر: منظور از فتنه گران و آشوبگران، معترضینی نیست که در روزهای پس از انتخابات به هر دلیلی، به برخی رفتارها معترض بوده، ولی دل در گرو ایران اسلامی داشتند، بلکه منظور کسانی است که نخست با ادعای خط امامی بودن بسیاری را فریفتند؛ دوم، قانون شکنی کرده و بی دلیل حیثیت نظام را به سخره گرفتند و به رفتار خود، هنوز که هنوز است، لجوجانه ادامه می دهند و سوم هیچ گاه نخواستند، خط خود را از حمایت دشمنان آشکار این ملت جدا کنند.
    افزون بر این، باید گفت، مردم کشوری چون مصر در مقابل حکومتی ایستاده اند که دست در دست قدرت های زورگو در برابر مردم خود ایستاده است، ولی آشوبگران پس از انتخابات که با توهم بی شماری خود و تقلب نظام ادعای آزادی داشتند، اتفاقاً دست در دست بیگانه داشتند و از پول و رسانه خارجی استفاده می کردند که در جلوی نظام اسلامی بایستند و چه قیاس ناشیانه ای است، قیاس آشوبگران مستظهر به حمایت خارجی علیه یک نظام اسلامی، با مردمی که برای احیای اسلام، استقلال و آزادی در مقابل حاکم مستبد و نیروی خارجی ایستاده اند.
   
     نکته دیگری که اینجا حائز اهمیت است فرآیندی مهم تر از این قیام می باشد و آن چگونگی ادامه آن و حفظ آن است. نکته ای که پس از انقلاب اسلامی ایران نیز مورد توجه حضرت امام(ره) قرار گرفت و آن افتادن در دام افراد ظاهر الصلاح و موجهی که داد اسلام سر می دهند ولی تفکرات ضد مبانی اسلامی و سکولار دارند یعنی همان چیزی که در دهه اول انقلاب تا حال گرفتار آن بوده و هستیم.
    بخش مثبت این مطلب تجربه ایست که دیگر مسلمانان از این قضایا داشته اند و با استفاده از تجارب جمهوری اسلامی ایران می توانند این خطرات را به حداقل برسانند. اگر چه بازی غرب قطعاً به یک شکل و شمایل نخواهد بود و در هر جبهه بازی خاص خودش را اجرا می کند. به امید پیروزی نهایی حق علیه باطل. ان تنصرالله ینصرکم و یثبت اقدامکم.. وان حزب الله هم الغالبون.

امام روح الله عزیز امروز جایت خالیست...