خیلی وقت ها فکر می کنم وضعی که الان داریم تجربه می کنیم باید چطور می بود تا وضعیت دلخواه من باشه. حتماً وضعیت الان خوشایند هیچ کس نیست و به وجود آورندگانش هم حتماً به اون نقد دارند و فقط مسیر راه رو درست تصور می کنند. هدف هنوز به دست نیومده...

   همیشه فکر می کردم اگه ما از اول با دنیای خارج از ایران رابطه مسالمت آمیزتری داشتیم چطور میشد؟ و الان در چه وضعی بودیم:

    شهرها آباد و روستاها پر رونق. اهالی روستا مشغول کشت و زرع و ده ها آباد. نه از جنگ خبری بود و نه از جوون های پرپر شده. بیخود رابطه مان را با آمریکا به هم زدیم که چه مثلاً. اگر با آمریکا رابطه داشتیم کلّی مزایا داشت. هم برای خودمون و هم برای دیگران. برای خودمون که نیازی به گفتن نیست: از انواع و اقسام نعمات الهی بهره مند بودیم. از خودروهای آخرین سیستم گرفته تا بهترین وسایل زندگی و امکانات رفاهی. می شدیم چیزی شبیه بهشت. می تونستیم انرژی هسته ای مون رو هم داشته باشیم. مگه بعضی از عرب ها ندارن؟! تازه می تونستیم با قدرتی که داریم و نیروهای شاداب جوان، این همه باغ و بوستان و منابع طبیعی و غیرطبیعی که عرب ها به خواب هم نمی بینند. ما می شدیم ژاندارم منطقه که هیچ آقای دنیا! البته دشمنی با اسرائیل رو هم میشد یه جوری کوتاه اومد و بگیم کمتر مردم فلسطین و غزه رو بکشن. یا اصلاً نکشنشون! یه جایی بهشون بدن یه گوشه ای، تا با امنیت خاطر زندگی کنند. ما بودیم که مردم فلسطین رو شیر کردیم برای دشمنی با اسرائیل وگرنه تا به حال صلح کرده بودن.

    دموکراسی! فت و فراوون. انواع و اقسام روزنامه ها و مجلات با آزادی کامل البته در چارچوب شرع واقعی! دیگه کسی نموتنست بهت بگه بالای چشمت ابروست! همون چیزی که در دینمون هست. همه نقدهای منصفانه رو گوش می کردن و کسی موضع گیری تند و خشن نمی گرفت، مطابق با دستور شرع. باب پاسخگویی به شبهات باز بود و علما با روشنفکر های غربی و شرقی مانند امامان ما، مباحثه می گذاشتند و رفع شبهه می کردند و چه بسا و قطعاً اون ها به دین ما گرویده می شدند.

    دیگه کسی به جوون و پیر و کلون گیر نمیداد که چرا اینورت کجه اونورت راسته! امر به معروف و نهی از منکر هم که شعار اصلی دین اجتماعی ماست به جای خود انجام می شد و مانند زمان پیامبر«ص» کسی به جزئیاتی مثل حجاب و لباس کسی گیر نمیداد و جوان ها با هر لباسی که دوست داشتن و هر نوع پوشش البته به شرطی که مفسده نداشته باشه، در انظار حاضر میشدند و حتی مثل بعضی کشورهای اسلامی مکان هایی رو هم برای تخلیه عقده های روانیشون و تخلیه انرژی های کاذبشون و تفریحات سالم در نظر می گرفتند که باعث نشه جوون ها عقده ای و هرزه بار بیان و باعث مستحکم شدن خانواده ها هم میشد و خانواده ها هم میدونستند بچه هاشون کجان و دیگه سر این موضوع با هم بحث نمی کردن که باعث دعوا و سرو صدا و بعضی بیماری های مثل: ناراحتی قلبی و فشار خون و قندو .. بشه و کلی در سلامت جامعه مؤثر بود و دیگه جوون ها اینقدر دنبال مسائل پوچ سیاسی نمی رفتند تا افکارشان را مشوش کند و از درسشان عقب بیافتند.

    در مورد علم و دانش اندوزی هم که قطعاً اونا جلوتر از ما هستند و ما هم می تونستیم با ترکیبی از علوم اسلامی که کامل علوم است و علوم باصطلاح غربی و با توجه به حدیث پیامبر که فرموده اند: «اُطلُب العِلم وَلَو بِالسِّین»، به بالاترین قله های علم دسترسی پیدا کنیم و در انواع صنایع مثل: ساختن هواپیما، خودرو، ساخت سد، پل، جاده و .. به بالاترین حد ممکنه دسترسی پیدا کنیم که انشاءالله با ظهور امام زمان«عج» باعث شادی و رضایت ایشان بشویم و آمریکا هم هیچ غلطی نمی توانست بکند!

این بود... همه آرزوهای من!