تعریضی بر کامنت روضه خوانی

   آن زمان اکثریت مردم و جوانان همین گونه بودند که الآن هستند. منتها در آن برههء زمانی عده ای مانند شریعت سنگلجی - احمد کسروی - حکمی زاده و بعدها قلمداران به مانند وهابیان که به اصطلاح عَلَم اصلاح در دین نبی را بلند کرده بودند ، اینها هم عَلَم اصلاح در مذهب تشیع را به خیال خام خودشان بلند کرده بودند و با به سخره گرفتن اکثر اعتقادات مردم سعی در تضعیف پایه ها و مبانی دینی و مذهبی مردم و به ویژه جوانان و بالاخص دانشجویان و دانشگاهیان داشتند. در چنین فضایی مرحوم بازرگان دست به قلم برده و برای اقناع به اصطلاح روشنفکران(ی که فکر میکنند روشنفکری یعنی انکار باورها) از این زاویه به مسأله نگاه کرده اند که بابا تعظیم شعائر فقط مختصّ ما مسلمانها و به ویژه ما شیعه ها نیست بلکه چیزی است که در فطرت و نهاد تمام بشر وجود دارد تا جائی که حتی نسبت به اسطوره ها در حماسه های افسانه ای هم واکنش نشان میدهد. مخضوضاً اگر به این نکته توجه کنیم که ایرانی جماعت همارهء تاریخ با اسطوره ها زیسته است و برای اسطوره هایش قداست و عظمت قائل است.

البته قیاس حادثه عاشورا و همردیف قرار دادن و در عِداد آنها قرار دادنش اشتباهی است که امیدوارم آنها که از این مطلب گلایه مند هستند ، به بزرگی خودشان ببخشایند. دلیل اشتباه بودن این است که حتی اغلب مدعیان ادیب بودن هم با اکثر متون حماسی آن گونه که بایسته است وقوف و آشنائی ندارند چه برسد به این که تحت تأثیر مطالبش واقع شوند. ولی واقعه عاشورا چیزی است که هر آدم عامی و بیسوادی با آن مأنوس است. بماند که صِیت این حادثه عالم اسلام را  در نوردیده و غیر مسلمانان را هم در برگرفته و به عنوان الگوی زندگی و حرکت و قیام تلقی شده است. ولو این که برخی خود باختگان مسلمان و شیعه به دنبال رهائی از این قبیل شعائر و مناسک باشند! به جائی بر نمیخورَد. میخورَد؟

روح آن بزرگوار شاد باد که تا بود سعی در مشی در طریق حق داشت.