مرجع فقید شیعه، آیت‌الله العظمی سیّد عبدالله شیرازی ـ قدّس سرّه الشّریف ـ در کتاب الاحتجاجات العشره، احتجاج ششم چنین می‌فرماید: 
روزی در مدینه ، کنار قبر شریف رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ رفته بودم ، در این هنگام یکی از طلّابی را که از فضلای حوزه علمیّه قم بود ، دیدم که به طرف ضریح پیامبراکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ رفت و از شُرطی (افراد هیئت امر به معروف و نهی از منکر وهابی) غفلت کرد که در آن‌جا ایستاده بود تا از بوسیدن ضریح جلوگیری کند. ضریح مقدّس را چند بار بوسید. شُرطی ناراحت شد. هنگامی که آن شرطی مرا دید ، نزد من آمد و با احترام گفت: «ای آقا! چرا از اصحاب خود در مورد بوسیدن ضریح جلوگیری نمی‌کنی؟ این‌ها چیزی (پنجره‌ای) را می‌بوسند که از آهن است و آن را از اسلامبول آورده‌اند. نگذارید آن را ببوسند که شرک است!» 
گفتم: آیا شما حجرالاسود را (در کنار کعبه) می‌بوسید؟ 
شُرطی گفت: آری. 
گفتم: «روی قبر پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ نیز سنگ است. اگر بوسیدن این سنگ شرک باشد ، باید بوسیدن حجرالاسود هم شرک باشد.» 
گفت: حجرالاسود را پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ بوسیده است. 
گفتم: اگر بوسیدن جسمی به قصد تیمّن و تبرّک ، شرک باشد ، فرقی در آن نیست که از پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ باشد یا غیر او. 
گفت: پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ از این رو حجرالاسود را بوسید که آن را از بهشت آورده‌اند. 
گفتم: آری. حجرالاسود از بهشت آورده شده. می‌گوئید به همین خاطر دارای احترام و شرافت شده است. و از طرفی پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ آن را بوسیده و امر فرموده که آن را ببوسند ؛ زیرا از اجزاء بهشت است؟
گفت: آری به همین حساب‌ها است. 
گفتم: شرافت و احترام ، برای بهشت و اجزاء بهشت نیست مگر به خاطر وجود پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ 
گفت: آری. 
گفتم: وقتی که بهشت و اجزاء آن ، به‌ خاطر وجود پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ صاحب احترام شود و بوسیدن آن به‌ عنوان تیمّن و تبّرک ، جایز باشد ، این آهن (آهن اطراف قبر پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ) هم گرچه از اسلامبول ترکیّه آمده باشد ، به خاطر مجاورت و همسایگی با قبر پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ صاحب احترام و شرافت شده است. بنابراین بوسیدن آن به ‌عنوان تبرّک و تیمّن ، جایز است. برای توضیح اضافه می‌کنم: جلد قرآنی که از چرم است ، مگر از اجزاء حیوانی که در صحرا علوفه می‌خورد ، نیست؟ در آن وقت ، احترامی نداشت و نجس کردن آن حرام نبود ولی وقتی که جلد قرآن شد ، محترم گردید و هتک احترام آن حرام شد. و ما آن را می‌بوسیم و به آن تبرّک می‌جوئیم. چنان‌که شیوه معمول مسلمانان از صدر اسلام تا کنون است که به‌ عنوان تبرّک جلد قرآن را می‌بوسند. مانند این‌که پدر ، فرزندش را می‌بوسد. هیچ‌کس نگفته این‌ها شرک است و حرام می‌باشد. بوسیدن ضریح پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ و ضریح سایر امامان و اولیاء خدا نیز همین‌گونه است، و هیچ‌گونه ارتباطی با شرک و بت‌پرستی ندارد.