جناب آقای دکتر روحانی باوجود تلاش هایش دربحبوحه ی مشکلات موجود و بازگرداندن آرامش سیاسی و اقتصادی به کشور، بسیاری از وعده هایش را به «باید...» موکول کرده است؛ مانند:
- برای حل مشکلات به جای نفی، افراد و وضع موجود «باید» نقد شود.
- بانک ها «باید» به طور کامل به بازار سرمایه متصل شوند.
- مالیات «باید» فرهنگ عمومی شود، حتی اگر حداقلی باشد.
- مردم «باید» احساس کنند در رسانه‌ها می‌توانند حرف‌هایشان را بیان کنند.
- «باید» به نظر اکثریت عمل کنیم.
- دستگاه‌های مسئول «باید» زمینه راهپیمایی و اعتراض را فراهم کنند.
- مردم «باید» بر کار ما نظارت کنند.
- ما «باید» همت کنیم تا جوانان مان در اسرع وقت صاحب خانه شوند.
- فضای جامعه «باید» امن باشد.
- همه «باید» بدانند چه خبر است و چه تصمیماتی دارد اتخاذ می‌شود.
- دولت در این زمینه «باید» نقش تسهیل‌گر و کمک‌کننده را داشته باشد.
- «باید» سال آینده به معنای واقعی کلمه سال بلوغ این انقلاب باشد.
- ما «باید» وحدت و اتحاد ملی را بیش از گذشته در سال آینده شاهد باشیم.
- ما «باید» همزمان با مبارزه با تورم، رکود و بیکاری، با فساد هم مقابله کنیم.
ممکن است آقای روحانی بپرسند: «مگر باید این [همه] را دولت حل کند؟»
درجواب «باید» گفت: بله! مگر گفته نشد که مخاطب بایدها خودتان هستید، نه هیچکس دیگر. دور دوم ریاست تان هم دارد به پایان می رسد. پس کی؟
تعریضیّه:
کشور جالبی داریم. نزدیک به چهل سال است که هرکدام از مسؤولان ما، دیگری را مخاطب باید ها می داند، همه ی مسؤولان نقش منتقد را بازی می کنند و هیچکس مسؤولیت هیچ چیز را قبول نمی کند.
پیشنهاد به مردم:
پیشنهاد می کنم همه ی مردم بیایند با یک اقدام ایثارگرانه، مسؤولیت «باید» ها را خودشان بپذیرند تا مسؤولان ما با هم دعوا نکنند و عیش این طفلکی ها منقّص نشود.
(مورخه 8/11/96)
.: Weblog Themes By Pichak :.
