مدتی پیش درجراید خواندید که «پزشکی به نام یک چوپان در بانک حساب باز کرده بود».

وقتی من این خبر را شنیدم، اولاً به یاد خاطرات زمان جنگ افتادم که گاهی رزمنده ای فرمانده لشگر بود، اما خانواده اش از موقعیت او خبر نداشت؛ چون به آن ها گفته بود یک بسیجی ساده است. ثانیاً به مسؤولان فرهنگی کشور چندتا احسنت و مقداری هم بارک الله نثار کردم که توانسته اند همان روحیه ی ایثار و فداکاری و بی ریایی زمان انقلاب و جنگ را در کشور زنده نگه دارند؛ به طوری که یک پزشک درکمال تواضع خودش را چوپان معرفی می کند یا دکتری برای مشغول شدن در یک اداره، با مدرک دیپلم استخدام می شود و یا مسؤولان نظام؛ که خودشان را خدمتگزار مردم پابرهنه خطاب می کنند.

شاید بعضی ها تصور کنند آن پزشک برای فرار ازمالیات بوده که به عنوان چوپان حساب باز کرده، یا آن دکتر از روی استیصال و درماندگی، مدرکش را موقع استخدام رونکرده و یا مسؤولان نظام برای ماندن درقدرت و گرفتن رأی مردم از این حرف ها می زنند؛ ولی این فکرکاملاً اشتباه است. به حق همه ی این ها از هنر تربیتی مدیران و سیاستگزاران خرد و کلان ما  است که باعث شده آدم های مهم – عین خود مسؤولان ما - ترجیح بدهند گمنام و بی توقع باشند و درگمنامی به مردم خدمت کنند. به جرأت می توان ادعا کرد مدیران و پزشکان وسلبریتی های ما ازمتواضع ترین مردم ایران هستند وهنوز هم روحیه ی انقلابی در آن ها موج می زند و به اندازه ی چند متر بالا می رود.

آن هایی که برچسب های ناچسبی مثل ارتشاء و اختلاس و حقوق های نجومی و املاک نجومی و زندگی های اشرافی و داشتن بادیگارد و از این جور چیزها به این طفلکی ها می چسبانند، بدون تردید تحت تأثیر القائات استکبار جهانی هستند.

(4/11/96)