«مارکوچِلو» درنمطی ازسفرنامه ی خویش آورده است:

در ادامه ی سفرم، به کشوری رسیدم درخاورمیانه که درآن آزادی سیاسی به وفور یافت همی شدی. قضا را روزی از رسانه های آن کشور شنیدم احد از فعالان سیاسی معترض، اعتصاب غذا کرده و فریاد همی کشد که: «ای هوار! بیایید ومرا به شلاق محاکمه بنوازید و به داغ مجازات بگدازید»، اما رأفت بی مثال حاکمان، چنین اقتضا نمودی که او درخانه ی خویش بماند ونام زندان ومحاکمه به زبان نراند. از این همه سعه ی صدر حاکمان انگشت تعجب به دندان گزیدم وچند روزی درآن جا اقامت گزیدم.

(مرداد96)