معمولاً درهمه ی کشورها صاحب هرپست ومسؤولیتی درحیطه ی وظایف خود، به انجام کارها دست می زند و درحد مسؤولیت واطلاعات خود درباره ی بعضی امور اظهار نظر می کند؛ اما در ایران همه، همه کاره اند وطبیعتاً هیچ کاری هم صورت نمی گیرد. مثلا:
- مردم همه صاحبنظرند. درباره ی انواع امور پیچیده ی سیاسی، حقوقی، اجتماعی، روانشناسی، نجومی، پزشکی به راحتی نظر می دهند و اصرار دارند نظرشان ازسوی طرف مقابل پذیرفته شود.
- رئیس قوه ی قضائیه درباره ی امورمختلف غیرحقوقی داخلی وبین المللی اظهار نظر می کند و برای جهان شاخ و شانه می کشد.
- مجلس خبرگان به جای دادن گزارش کار به مردم، دربیانیه های داخلی خود درمورد مسائل مختلف مربوط به ایران و جهان اظهارنظر می کند و برای رفع مشکلات داخلی و بین المللی نسخه می پیچد و البته برخود فرض می داند درمورد هر رخداد داخلی وخارجی بیانیه ی مستقل صادر نماید.
- سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به امورامنیتی، اطلاعاتی، اقتصادی، سیاسی، انتخاباتی، پیمانکاری و... می پردازد و فرماندهانش راه به راه برای جهان وکشورهای همسایه اولتیماتوم صادر می کنند.
- حوزه ی علمیه آستین بلا زده که علوم را اسلامی کند و "تمدن اسلامی" را درجهان بنیانگذاری نماید.
- بانک ها بانک داری را واگذاشته اند و بنگاهداری می کنند.
- شهرداری وام می دهد و به هیأت های مذهبی کمک مالی و فرهنگی می کند.
شورای نگهبان به جای نظارت، به تأیید و ردّ صلاحیت کاندیداها و برگزاری انتخابات مشغول است.
- دانشجویان به جای درس و پژوهش به فعالیت های سیاسی روی آورده اند.
- حوزه ی علمیه وسپاه پاسداران به کمک هم برای رواج طبّ اسلامی قیام کرده اند.
- نظامیان لباس شخصی می پوشند ونماینده ی مجلس خودشان را به باد کتک و آجر می گیرند.
- آقای آهنگر محله چند کیسه برج جلو درمغازه ی آهنگری اش برای فروش گذاشته وآقای خیاط هم چندجعبه میوه ی فصل عرضه نموده است.
- و...
چرا؟
شما سردر می آورید دراین مملکت چه خبر است؟؟؟
(2/3/96)
.: Weblog Themes By Pichak :.
