"ساده زیستی" و  "اشرافیگری" مفاهیمی هستند که نزدیک به چهل سال است دستمایه ی انواع رفتارهای فردی وجناحی – وحتی رفتار سازمان یافته ی دولتی علیه قشر خاص – شده. بدنیست بعد از ده ها سال به چند نکته ی خلاصه در این مورد توجه نماییم:

1- منظور از "ساده زیستی" و "اشرافیگری" چیست؟ چه تعریف علمی ومشخصی از این دومفهوم وجود دارد که نتواند تحت تأثیر عوامل مختلف، دستخوش مقوله ی نسبیت قرار گیرد؟

2- به شهادت تاریخ زندگی امام اول ماشیعیان با امام دوم وسوم (ع) ازنظر میزان برخورداری از رفاه متفاوت بوده، اما همه ی آن ها ساده زیست بوده اند. نمی توان ساده زیستی را برای کسانی که درماه 800 هزار تومان یا 5 میلیون تومان یا50 میلیون تومان و یا بیش از 100میلیون تومان درآمد دارند یکسان تعریف کرد.بی شک این موضوع درباره ی تعریف اشرافیگری نیزصادق است. بنابراین، تشخیص وتعریف این دومفهوم بدون توجه به ارکان وشاخص های مربوط، ممکن نیست و تاتعریف درستی از آن ها به دست نیاید نمی توان به مصادیق مشخصی دست یافت.

3- طرح این مفاهیم کلی همراه بامصداق یابی های جهت دار در ابتدای پیروزی انقلاب باعث شد:

  - مردم نسبت به ثروتمندان بشورند، عقده گشایی بین فقیر وغنی شدت یابد وصاحبان ثروت از ترس تسویه حساب های بی حساب وکتاب، دارایی های خود را وانهند و بگریزند. دردناک تر این که این تسویه حساب ها بعداً به شکل دولتی وسازمان یافته انجام گرفت.

  - خروج ثروتمندان وکارآفرینان ازکشور باعث شد کار اقتصاد به دست کسانی بیفتد که حتی نمی دانستند "اقتصاد" چگونه نوشته می شود. ازهمان زمان کلید فلج شدن اقتصادکشور زده شد و وضعیت امروز ما نتیجه ی همان تفکرات بی ریشه و برخوردهای ناآگاهانه است. جالب این که بقایای آن هنوز درجامعه و درمیان مسؤولان دیده می شود؛ نمونه ی آن تقسیم جامعه به درصدهای مختلف ازنظر اقتصادی و شعار فقیر و غنی است که درهنگامه ی انتخابات های مختلف نمود بیشتری پیدامی کند.

  - بر مبنای همان تفکرات بی ریشه، موضوع "مصادره ی اموال" – که هیچ مبنای شرعی وعقلی وعلمی نداشت – به شدت مطرح وباعث شد اولاً افرادی در اثنای گل آلود شدن آب قانون ونظارت، ماهی های فراوان و بی حساب خود را باخیال آسوده صیدکنند. ثانیاً ثروت های شخصی اشخاص بدون هیچ مستمسک قانونی، به نهادهای نوظهور و نا آشنا به مسائل اقتصادی سپرده شد و امروز همان نهادها ازبزرگ ترین خواستگاه های فسادند و از دوربین های نظارت مصون.

  - موضوع "ساده زیستی" و "اشرافیگری" درکشورما قبل از این که به روش ومنش درمردم ومسؤولان تبدیل و به آن درسیاست های فرهنگی و اقتصادی به صورت روشمند پرداخته شود، وسیله ای برای تخریب یکدیگر شده و عده ای با درصدبندی جامعه، همان تفکرات پوسیده ی گذشته را دنبال وتبلیغ می کنند. تأسفبارتر این که عده ای ازمردمِ ناآشنا وساده دل نیز از سرناآگاهی و بدون توجه به عواقب وپشت پرده های آن، خود را دراین بازی ناپاک و بی سرانجام واردکرده اند و روز وشب درصفحات وشبکه های مجازی، یابه این و آن برچسب اشرافیگری می چسبانند ویا گول ساده زیستی آن و این را می خورند و برای شان تبلیغ می کنند؛ غافل از این که پول این تلاش ها به جیب عوامفریبان می رود و دودش به چشم ملت وکشور می خزد.

ضمناً قصد این نوشته به هیچ وجه تبرئه ی اسرافگرایی و بیدردی درجامعه نیست؛ که درجای خود قابل بحث ا ست.

(20/2/96)