مامردم عادی درانتخابات های مختلف یافریفته ی وعده ها وشعارهای کاندیداها می شویم یاتحت تأثیر تبلیغات رسانه ها یا اظهار نظر تلویحی یاتصریحی افراد یانهادهای صاحب نفوذ وقدرت – اما ناآشنا با مسائل سیاسی - قرار می گیریم؛ درحالی که شعارها و وعده ها یکی از عوامل تأثیرگذار درجذب رأی دهندان به سوی آن ها است. عوامل مهم تری نیز وجود داردکه نباید از آن ها غافل بود؛ ازجمله:

1- میزان و درصد عملی بودن شعارها و وعده ها: کاندیداهای محترم می دانند که ده ها سال است همه آمده اند وشعار داده اند وبدون اجرا کردن آن رفته و کسی هم از آن ها بازخواست نکرده است؛ لذا از یک سو به شعار دادن عادت کرده اند و ابایی از آن ندارند. ازسوی دیگر به تجربه دریافته اند که حافظه ی مردم ضعیف است وهمیشه با وعده های بزرگ و دروغین گول می خورند و ممکن است از یک سوراخ بارها گزیده شوند.

2- داشتن مدیریت وقدرت اجرایی کردن شعارها: ازمهم ترین علامت های یک مدیر برای اجرایی کردن شعارها عبارت است از:

الف) سابقه ی اجرایی: کاندیداهایی که یاسابقه ی اجرایی ندارند یاسابقه شان درسطوح پایین مناصب اجرایی بوده و یا جَنم وتوانایی کار مدیریتی ندارند نمی تواند درکار سترگی مانند ریاست جمهوری موفق شود.

ب) کادری که کاندیدا را در انتخابات یاری می دهد: گاهی مردم خود شاهدند که کاندیدایی – علیرغم اعلام استقلال از گروه های مختلف – مورد حمایت گروهی قرار دارد که کشور را ده ها سال به عقب برگردانده و یاکسانی پیرامون او به فعالیت انتخاباتی مشغولند که سابقه ی بسیار بدی درفعالیت های گذشته ی خود دارند و بی شک پس از پیروزی نیز درهیأت دولتش قرار می گیرند. این جا است که مردم باید مواظب باشند تاگول وعده ها وشعارها را نخورند.

3- مبانی فکری کاندیداها که پس از پیروزی، به اجرا گذاشته می شوند: کاندیداهایی که اعتقادی به دموکراسی واقعی ندارند، آزادی را برنمی تابند، مشارکت مردم درحکومت را فقط درحد رأی دادن می دانند، استقلال رأی ندارند، از مشارکت دادن ادیان ومذاهب دیگر در امر مدیریت کشور می هراسند، بانوان را خانه نشین می خواهند و طرح هایی مانند تفکیک جنسیتی وگشت ها را به شدت دنبال می کنند، موسیقی وکنسرت را درِ ورود به جهنم می دانند، مردم را به جای شهروند، رعیت می پندارند و... این ها نمی توانند نماینده ی واقعی مردم ایران باشند.

واما دوتذکر:

- به نظر می رسد باتوجه به سابقه ی برگزاری انتخابات های مختلف درکشور ما، باید مردم متوجه شده باشند که شعار و وعده اولین و مهمترین چیزی است که نباید به آن توجه کرد. البته طرح و برنامه باشعار متفاوت است.

- مردم ایران سال ها است بازحمت فراوان قسمتی کوچک از راهی را پیموده اند که برای آن انقلاب کرده اند. پس سزاوار نیست دوباره به عقب برگردند. این مسیر باید تاتحقق همه ی آمال و آرزوهای شان ادامه یابد.

به امید پیروزی ملت ایران درهمه ی عرصه های داخلی وبین المللی

(19/2/96)