نبایدها 

   1 – دشمن انسان: إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا(فاطر:6) شیطان دشمن شماست. ‏شما [نیز] او را دشمن بگیرید.

   2 – گامهای شیطان: وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ(بقره:168و208 ؛ أنعام:142 ؛ نور:21) از گامهاى شیطان پیروى نکنید.

 3–  نتیجه رهروی شیطان: مَن یَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ فَإِنَّهُ یَأْمُرُ بِالْفَحْشَاء وَ الْمُنکَرِ(نور:21) هر کس پاى بر جاى گامهاى شیطان بنهد [بداند که] او به زشتکارى و امور ناپسند وامیدارد.

 4 - دوستی با کافران: لاَ تَتَّخِذُواْ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاء(نساء:144) کافران را به دوستى خود مگیرید. لاَ تَتَّخِذُواْ الَّذِینَ اتَّخَذُواْ دِینَکُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا ... أَوْلِیَاء(مائده:57) کسانى را که دین شما را به ریشخند و بازى گرفته ‏اند ...  به عنوان دوست[خود] مگیرید.

5 – دقت در انتخاب دوست: یَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى یَدَیْهِ یَقُولُ ... یَا وَیْلَتَى لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا(فرقان:27-28) روزى است که ستمکار دستهاى خود را مى‏گزد [و] مى‏گوید ... اى واى(بر من) کاش فلانى را دوست [خود] نگرفته بودم.

       6- قسم به خدا: وَلاَ تَجْعَلُواْ اللّهَ عُرْضَةً لِّأَیْمَانِکُمْ(بقره:224) خدا را در معرض سوگندهای خود قرار ندهید.(به نام خدا قسم یاد نکنید.)

      7 – قسَمهای لقلقه زبانی: لاَ یُؤَاخِذُکُمُ اللّهُ بِاللَّغْوِ فِی أَیْمَانِکُمْ وَلَکِن یُؤَاخِذُکُم بِمَا عَقَّدتُّمُ الأَیْمَانَ(مائده:89) خدا شما را به سوگندهاى بیهوده ‏تان مؤاخذه نمى‏کند ولى به سوگندهایى که [از روى اراده] مى‏خورید [و مى‏ شکنید] شما را مؤاخذه مى‏کند.

8 – توقف در نادانسته ها: لاَ تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ(إسراء:36) چیزى را که بدان علم ندارى، دنبال نکن.

9 – آمِر بی عمل: أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَکُمْ!؟(بقره:44) آیا مردم را به نیکى فرمان مى‏دهید و خودتان را فراموش مى‏کنید؟

10 – گفتار بی عمل: لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ(صفّ:2) چرا آن چه را که انجام نمی­دهید، بر زبان می ­آورید؟

11– شهادت به ناحق: لَا یَشْهَدُونَ الزُّورَ(فرقان:72) (مؤمنان کسانی هستند که) گواهى دروغ نمى‏دهند.

12 – نماز در حال مستی: لاَ تَقْرَبُواْ الصَّلاَةَ وَأَنتُمْ سُکَارَى حَتَّىَ تَعْلَمُواْ مَا تَقُولُونَ (نساء:43) در حال مستى به نماز نزدیک نشوید، تا زمانى که بدانید چه مى‏ گوئید.

13 – پرداخت صدقه بدون منت و اذیت: لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَالأذَى (بقره:264) صدقه‏ هاى خود را با منّت و آزار، باطل نکنید.(منت گذاری و اذیت نیازمندان، موقوف!)

14 – سوءظن: اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ(حُجُرات:12) از بسیاری از گمان­ها اجتناب کنید؛ زیرا بعضی از آن­ها گناه هستند.

15 – تجسُّس: وَلَا تَجَسَّسُوا(حُجُرات:12) -در امور یکدیگر- تجسّس نکنید.

16 – ورود بی اجازه: لَا تَدْخُلُوا بُیُوتًا غَیْرَ بُیُوتِکُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَى أَهْلِهَا(نور:28) به خانه‏ هایى که خانه‏ هاى شما نیست، داخل نشوید تا اجازه بگیرید و بر اهل آن سلام گویید.

17 – غیبت: وَلَا یَغْتَب بَّعْضُکُم بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَن یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ(حُجُرات:12) غیبتِ هم را نکنید. آیا دوست دارید گوشتِ مردارِ برادر خود را بخورید؟! بدتان می­ آید.

* جواز غیبت: لاَّ یُحِبُّ اللّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوَءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَن ظُلِمَ(نساء:148) خداوند بانگ برداشتن به بدزبانى را دوست ندارد مگر [از] کسى که بر او ستم رفته باشد.

18 – عیبجوئی و بدگوئی: وَیْلٌ لِّکُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ(همزه:1) واى بر هر بدگوى عیبجویى.

19 – تمسخُر: لَا یَسْخَرْ قَومٌ مِّن قَوْمٍ عَسَى أَن یَکُونُوا خَیْرًا مِّنْهُمْ(حُجُرات:11) هم را مسخره نکنید. شاید آن­ها بهتر از شما باشند.

20 –  القاب زشت: وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ(حُجُرات:11) هم را با القاب – و عناوین – زشت صدا نکنید.

21 – تکبر: لَا تُصَعِّرْ خَدَّکَ لِلنَّاسِ(لقمان:18) با تکبر از مردم رُخ مَتاب.

22 - غرور: لَا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحًا(لقمان:18) با غرور بر روی زمین راه مرو.

23 – خودکشی: لاَ تُلْقُواْ بِأَیْدِیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَه(بقره:195) به دست خود، خود را به هلاکت نیاندازید.

24 – فراموشی یاد خدا: مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکًا(طه:124) هر کس از یاد من دل بگرداند،(غافل شود) زندگى او تنگ [و سخت] خواهد شد.

25 – بخل و اسراف: لاَ تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِکَ وَلاَ تَبْسُطْهَا کُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا(إسراء:29) دستت را به گردنت زنجیر مکن(بخیل نباش) و بسیار [هم] گشاده ‏دستى منما تا ملامت ‏نشوی و حسرت‏زده بر جاى نمانى.

* نه بخل و نه اسراف: الَّذِینَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَکَانَ بَیْنَ ذَلِکَ قَوَامًا(فرقان:67) (مؤمنان)کسانى‏ هستند که چون انفاق کنند نه ولخرجى مى‏کنند و نه تنگ مى‏گیرند و میان این دو [روش] حد وسط را برمى‏گزینند.

26 – نه تأسف ، نه شادی: لِکَیْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ (حدید:23) بر آنچه از دست ‏شما رفته، اندوهگین نشوید و به [سبب] آنچه به شما داده شده است‏، شادمانى نکنید.(ذوق مرگی موقوف)

27 – اموال و اولاد: اعْلَمُواْ أَنَّمَا أَمْوَالُکُمْ وَأَوْلاَدُکُمْ فِتْنَةٌ(أنفال:28 ؛ تغابن:15) بدانید که اموال و فرزندان شما [وسیله] آزمایش [شما] هستند.

اللهم وَفِّقنا بهذه الآیات.آمین یا ربَّ العالَمین!