گزارشی از سفر به کشور بوسنی؛ اورشلیم اروپا(5)

باز هم دیدار از سارایو

روز چهارشنبه 27 آبان، در سارایوو به منطقه «کواچی»، آرامگاه شهدای این شهر و محل دفن و موزه علی عزت بگوویچ رفتیم؛ محل نگهداری و نمایش وسایل شخصی او که در دروازه قدیمی شهر سارایوو قرار داشت. عزت بگوویچ نخستین رئیس جمهور بوسنی پس از آزادی و استقلال این کشور بود که شخصیت ایشان بسیار محبوب و مورد علاقه مسلمانان بوسنی است. پس از دیدار از این موزه و موزه جنگ که در کنار آن قرار داشت، بر سر قبر ایشان حاضر شده و ضمن ادای احترام، فاتحه ای نیز قرائت کردیم.

"

علی عزت در رشته حقوق درس خوانده بود. دو دختر و یک پسر دارد که پسرش «باقر» هم اکنون رئیس جمهور بوسنی است. در این موزه بسیاری از وسایل شخصی او نگهداری می شود؛ به همراه عکسهای متعدد خانوادگی و بخش هایی از وصیت او که بر دیوارهای راهرو اتصالی به موزه بعدی نصب شده دیده می شود. موزه بعدی که متصل به این موزه است، موزه آثار جنگی است. از تیر و فشنگ و اسلحه تا ابزارها و وسایل یادگاری رزمندگان و شهدای جنگ. همچنین اولین پرچم کشور بوسنی از سال 1540 باقی مانده در آن نگهداری می شود. در جلوی موزه آمفی تئاتری است که در فضای باز ساخته شده و قابلیت اجرای برنامه های گسترده را در آن فضای مطبوع دارد.

 "

ویژگی خاص این موزه، معماری سنتی ساختمان آن بود که جذابیت خاصی داشت. همچنین تصاویر دیدارهای علی عزت با سران کشورهای دیگر که خود گویای تاریخ سیاسی بوسنی و مقام و منزلت این رئیس جمهور مسلمان یک کشور اروپایی بود. از ایران فقط دو سه عکس بود که در دیوار موزه جلوه گری می کرد و باعث افتخار هر ایرانی می شد، به ویژه با جملاتی که ذیل آن درج شده بود؛ تصاویری از رئیس جمهور دوره اصلاحات، جناب آقای سید محمد خاتمی.

از ویژگی دیگر این محل سادگی بسیار زیاد محل دفن «علی عزت» بود! بیرون از محوطه موزه و در کنار شهدای بوسنی، زیر یک چهار تاقی، در محله ای متوسط.

"

پس از بازدید از این محل به سمت تونل معروف دوران جنگ سارایوو که در کنار فرودگاه این شهر قرار داشت، حرکت کردیم. از این تونل که به طول هشت صد متر است و در زمان محاصره سارایوو توسط صرب­ها، تنها راه ارتباطی با جهان بوده، دیدن کردیم. تونلی که از آنجا غذا، دارو و صلاح وارد شهر می شد، لذا از آن به تونل «امید و زندگی» یاد می کنند و خاطرات زیادی را برای مردم تداعی می کند. یکی از فرماندهان جنگ که در زمان ساخت این تونل حضور داشت، برای ما توضیحاتی در این باره داد و ویژگی ها و کیفیت ساخته شدن آن را شرح داد. به نظر او اگر این تونل حفر نمی شد ارتباط رزمندگان در دو طرف شهر از هم قطع می شد و دیگر امکان مقاومت نبود. این تونل هم با نظر پارتیزانهای ایرانی حفر شد و 4 ماه طول کشید. با وجود همین تونل بود که حصر شهر شکسته شد. وی معتقد بود که در زمان جنگ بوسنی با صربها، ایران بدون چشم داشت، به ما کمک می کرد و به ما سلاح داد و بر خلاف روسیه که از صربها حمایت می کرد، ایران از مسلمانان حمایت می کرد. در جنگ بوسنی، ایران و آمریکا در یک جبهه و در صدد دفاع از مسلمانان بوسنی بودند، اما روسها بر عکس، حامی صربها بودند و ضربه های زیادی به مسلمانان بوسنی زد.

"

پس از بازدید از این تونل به منطقه «بوتمیر» رفتیم. روستایی در بالای شهر. در مسجد «حازم افندی» و به امامت ایشان اقامه جماعت کردیم. وی که تحصیل کرده قاهره بود، توضیحات مبسوط و خوبی از شرایط کشور بوسنی و نقش و تأثیر انقلاب ایران و امام خمینی در جهان دادند. بعد از نماز ظهر به سرچشمه رودخانه بوسنی که در پارک جنگلی بسیار بزرگی بود، رفتیم؛ مناظر فوق­العاده طبیعی و سحرانگیز و عرفانی داشت. این روز را با رفتن به یکی از فروشگاهای سارایوو به پایان رساندیم.