به مناسبت روز دانشجو

در روز 16 آذر1332شمسی 3نفر از دانشجویان در دانشکده فنی دانشگاه تهران به دست دژخیمان رژیم پهلوی به شهادت رسیدند

دکتر شریعتی در سال 1354 در سالروز 16 آذر درباره آن روز چنین می نویسد

اگر اجباری که به زنده ماندن دارم نبود ، خود را در برابر دانشگاه آتش می‌زدم. همان‌ جایی که بیست و دو سال پیش ، « آذر» مان در آتش بیداد سوخت. او را در پیش پای «نیکسون» قربانی کردند! این سه یار دبستانی که هنوز مدرسه را ترک نگفته اند ، هنوز از تحصیلشان فراغت نیافته اند ، نخواستند – همچون دیگران – کوپن نانی بگیرند و از پشت میز دانشگاه، به پشت پاچال بازار بروند و سر در آخور خویش فرو برند. از آن سال ، چندین دوره آمدند و کارشان را تمام کردند و رفتند اما این سه تن ماندند تا هر که را می آید ، بیاموزند. هر که را می‌رود  سفارش کنند. آنها هرگز نمی روند. همیشه خواهند ماند. آنها «شهید» ند. این «سه قطره خون» که بر چهره دانشگاه ما همچنان تازه و گرم است. کاشکی می توانستم این سه آذر اهورائی را با تن خاکستر شده ام بپوشانم تا در این سموم که می وزد ، نفسُرند! اما نه ، باید زنده بمانم و این سه آتش را در سینه نگاه دارم

یادشان گرامی و راهشان پررهرو باد.