باد نوروز وزیدست به کوه و صحرا         جامه عید بپوشید چه شاه و چه گدا
بلبل باغ جنان را نَبُود راه به دوست      نازم آن مطربِ مجلس که بُوَد قبله­نما
صوفی و عارف از این بادیه دور افتادند   جام می گیر ز مطرب که رَوی سوی صفا
همه در عید به صحرا و گلستان بروند   منِ سرمست ز میخانه کُنم رو به خدا
عید نوروز مبارک به غنی و درویش        یارِ دلدار ز بتخانه دری را بگشا
گر مرا ره به در پیر خرابات دهی   به سر و جان به­سویش راه نوردم، نه به پا
سالها در صف ارباب عمائم بودم    تا به دلدار رسیدم، نکنم باز خطا