در سوگ اُمِّ أبیها

امیرمؤمنان(ع) پس از خاکسپاری پاره تن رسول خدا(ص) با آن حضرت سخنی دارد که حاکی از اندوه شدید آن حضرت است. ایشان در خطبه 202 نهج البلاغه در فراق همسر باوفایش؛ صدّیقه طاهره(س) چنین میفرماید:

سلام بر تو ای رسول خدا(ص) از جانب من و از جانب دخترت که زودتر از همه به جوار قرب شما آمد. یا رسول الله! صبرم از بابت از دست دادن دخترت (همسرم) کم شده است. امانت بازگردانده شد و به صاحبش داده شد. اندوهم سرمدی و جاودانه و شبهایم بیداری تا آن گاه که خداوند مرا نیز آن اختیار کند و در منزلی قرارم دهد که تو را .

به زودی دخترت تو را  از ستم های امّتت بر او خبر خواهد داد. از او به جِدّ سؤال کن – که چه بر او رفته است؟ - و احوالاتش را جویا شو. در حالی که زمانی از رحلت تو نگذشته و هنوز یادت فراموش نگشته.

و سلام بر شما دو تن؛ سلام کسی که مجبور است شما را – بنا بر ملاحظات امنیتی بابت اختفاء قبر فاطمه – ترک گفته و وداع نماید.

صلّی علیکِ ملیک السماء و لعنت الله علی ظالمیکِ