خاطرم هست که مدتی قبل از فوت آقای عسگراولادی و در اواخر دولت آقای احمدی نژاد ، ایشان مهمان برنامه ای در شبکه پنج بودند ، زمان تشدید تحریمها بود و قدری اوضاع کالاهای اساسی در کشور نابسامان ، مجری از ایشان در خصوص تجارب تصدی وزارت بازرگانی توسط ایشان در زمان جنگ پرسید و از ایشان خواست که نسخه ای هم برای امروز ارائه دهند . همانطور که میدانید مرحوم عسگراولادی دستی در تفسیر قرآن نیز داشتند ، ایشان با استناد به این آیه قرآن کریم که " ضرب الله مثلا قریه امنه مطمئنه یاتیها رزقها رغدا من کل مکان ( نحل /112 ) " بیان داشتند که سنت الهی بر این قرار دارد که اگر در مملکتی امنیت و آرامش و ثبات برقرار شد طبق سنت الهی روزی اهل این مملکت به فراوانی از هرجایی خواهد رسید و با این مقدمه حرفشان این بود که ایجاد امنیت و آرامش و ثبات در جامعه  نیاز امروز ما برای برون رفت از تحریمهاست ( قریب به این مضامین )

این روزها نوشته ای از حضرت آیت الله حائری شیرازی در سایتها منتشر شده که ایشان مطلب دیگری ( کم آبی و بحران آب ) را طبق یک سنت الهی به موضوعاتی نسبت داده اند که محل تامل است و استنادات ایشان نیز همانند مرحوم عسگراولادی صبغه قرآنی دارد . تقاضا دارم دوستان خواننده ، بدون اینکه بحث را به موضوعات نازل سیاسی تنزل دهند ، بفرمایند که آیا اساسا چنین رویکردهایی را به مسائل اجتماعی و ریشه یابی و راه برون رفت آنها را با این رویکردها می پسندند یا خیر ؟؟؟ زیرا آقای حائری در مقدمه این مطلب ابراز کرده اند که جمعی از خبرگان رهبری حرفهای ایشان را احمقانه دانسته اند !!!

راستی چه تفکری این نگرشها را احمقانه و کدام تفکر این نگرشها را دینی و حقیقی میداند ؟

http://haerishirazi.ir/shownews.asp?id=752

آیت الله محی الدین حائری شیرازی نماینده مردم استان فارس در مجلس خبرگان رهبری در نوشتاری با عنوان اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إلَیه: با عنوان اول استغفار بعد نماز باران! نوشت:آیا اگر من طلبه بگویم قانون چک و قانون بانکداری بدون ربا و رفتار اصولگرا و اصلاح طلب موجب خشکسالی است، در گمراهی کهنه ام دست و پا می زنم؟

قرآن می گوید (اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْکُم مِّدْرَارًا) ؛ نخست اشتباهات خود را اصلاح کنید و خطاهای خود را جبران کنید و سپس به سمت ما بیایید تا آسمان را برایتان با باران های پی درپی پر ریزش کنم.

این در حالی است که می گوید: (وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْکِتَابِ آمَنُوا وَاتَّقَوْا … لَأَکَلُوا مِن فَوْقِهِمْ وَ مِن تَحْتِ أَرْجُلِهِم)؛ نه تنها مسلمانان، اگر اهل کتاب هم درستکاری می کردند از زیر پا و بالای سرشان روزی می خوردند و از همه طرف راه های گشایش بر آن ها گشوده می شد و قفل های اقتصادی و امنیتی آن ها گشوده می گشت.

هدفم از ذکر آن آیه این بود که در قانون بانکداری بدون ربا ، در مسائل اقتصادی ، و در رفتار و گفتار دو طیف اصولگرا و اصلاح طلب ، در مسائل اخلاقی ، تجدید نظری کنیم.

جرئت نکردم در نطق قبل از دستور از ارتباط کم بارانی با دو موضوع فوق سخن به میان آورم، چون تحمل شنیدن آن را در مستمعان نمی دیدم.

حضرت یعقوب هر بار که نام یوسف [را] می برد فرزندان می گفتند: (تَاللَّـهِ إِنَّکَ لَفِی ضَلَالِکَ الْقَدِیمِ) و هر بار که من از بازگشت پول به پشتوانه ی طلا صحبت کردم همین جواب را شنیدم.

هرگاه از دست برداشتن طرفین اصولگرا و اصلاح طلب از لجن مال کردن یکدیگر چیزی گفتم، جواب غیر از آن[1] نبود.

گفتم ما علما مسئول این دو واقعه عظیم هستیم. منظور از رهبانیون و احبار ماییم.

آیا اینکه قانون چک بلد محل دستاویزی است برای رباخوار تا بتواند به وسیله ی قانون و قضا و اجرا ربای خود را از مقروض دریافت کند این موجب خشکسالی نمی شود؟ اگر این اکل سحت نیست پس اکل سحت چیست؟ اگر طعنه هایی که در روزنامه های اصولگرا و اصلاح طلب به هم می زنند قول اثم نیست پس قول اثم چیست؟ اگر من طلبه بگویم چرا علما به قول اثم و اکل سحت مردم نهی نمی کنند باز من مصداق (تَاللَّـهِ إِنَّکَ لَفِی ضَلَالِکَ الْقَدِیمِ) هستم؟

امام صادق علیه السلام درباره قضاوت عالمی در مورد کرایه الاغی فتوایی داده بود حضرت فرمود همین فتواها باران را حبس می کند.

آیا اگر من طلبه بگویم خشکسالی و قانون چک و قانون بانکداری بدون ربا و رفتار اصولگرا و اصلاح طلب موجب این است، در گمراهی کهنه ام دست و پا می زنم؟