به بهانه شهادت امام جعفر صادق علیه السلام

دانشمندان سرعت نور را 300هزار کیلومتر بر ثانیه برآورد کرده اند و البته این سرعت را برای بشر دست نیافتنی دانسته اند زیرا بر طبق نظریه دانشمندان ، اگر جسمی به این سرعت برسد تبدیل به انرژی خواهد شد و دیگر جسم نیست . تلاشهای بشر در طی قرون متمادی همواره برای این بوده که خود را به سرعت نور نزدیک کند ، هر چند که میدانستند رسیدن به سرعت نور با اجسام بشری شدنی نخواهد بود ، حاصل این تلاشها این شده که بشری که زمانی سریعترین وسیله اش پاهایش بود و بعد از آن چارپایان را برای سرعت بیشتر به خدمت گرفت ، امروزه غولهای آهنینی را با سرعتهای چندهزار کیلومتر بر ساعت روانه آسمان میکند و البته امید دارد که روزی جا پای سرعت نور بگذارد .

حال سوال این است که وجود قله ای همچون سرعت نور ، بشر را در تلاش برای ساخت وسایل جدید و رسیدن به سرعت بیشتر یاری کرده یا باعث شده که چون آن سرعت را دست نیافتنی و دور از ذهن بداند رکود و خمودگی را پیشه کند و از قدم گذاشتن در وادی ساخت وسیله هایی سریعتر دوری کند ، قطعا پاسخ منفی است و اتفاقا علیرغم دوراز دسترس بودن سرعت نور ، افق بالای این موضوع بشر را به تلاش بیشتر وادار کرده است ، به نظر شما اگر بشر سرعت صوت را که 340 متر بر ثانیه است ، به عنوان قله ای که باید به آن رسید در نظر میگرفت ، الان در چه حالی بود ؟ در حال تلاش بیشتر یا در حال رکود و خمودگی ؟؟؟

 واقعا برای کوهنوردی که قله اورست را فتح کرده است دیگر فتح کدام قله برایش وسوسه انگیز است ؟

این مقدمه را عرض کردم که بگویم که برخی افراد ، وقتی فضائل ، کمالات و درجات اولیای الهی را برای آنها بازگو میکنیم ، به این دلیل که رسیدن به آنها را در توان عموم ابناء بشر نمیدانند ، اعتقاد دارند که توصیف افرادی با چنین کمالاتی به عنوان " اسوه " به این علت که آنها را از دسترس مردم دور می نمایاند کاری ناصحیح است و ما باید الگوها را افرادی در دسترس معرفی کنیم تا همه مردم بتوانند به آنها اقتدا کنند و لذا در این مسیر هم کوشش میکنند که سرعت نور را به سرعت صوت نزدیک کنند و یا حتی منکر وجود پدیده ای به نام نور با سرعت سیصد هزار کیلومتر بر ثانیه بشوند ، در این مسیر آنها کمالات نوری را " مرامنامه شیعیان غالی " میخوانند و قله هایی که برای فتح پیشنهاد میکنند در حد تفتان و بینالود است و یا دو برادران !

راستی با تأسی با اسوه های در دسترس تا کجا میتوان به سمت خدا رفت و اگر ما این اسوه های در دسترس را پشت سر گذاشتیم و سرعتمان مافوق صوت شد بعد از آن دیگر چه باید بکنیم ، بخوابیم ، منکر وجود سرعت نور شویم و یا به دنبال نور باشیم ؟