بیش فعالی

کم توجهی/بیش فعالی (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) باعلائم کاهش توجه، پرتحرکی ومیزان بالای رفتارهای تکانه ای مشخص می شود .

این اختلال یکی از شایعترین اختلالات روانپزشکی با شروع درکودکی می باشدکه شیوع آن درسطح جهان 0/5 تا12درصد بوده ودرپسران شایعتر ازدختران است .

تعامل پیچیده عوامل ژنتیکی، تکاملی وروانی – اجتماعی، درایجاداین اختلال نقش داشته وعامل منفردی در بروز آن شناخته نشده است، امادروالدین کودکان مبتلا وقوع رفتارهای ضد اجتمایی و اختلالات رفتاری بیشتر دیده می شود .

علائم باید قبل از7سالگی بروز وباعث اختلال درعملکردآنهم دردومحیط خانه ومحیط اجتماعی (مثل مدرسه ) شده باشد، البته شروع این اختلال می تواندازدوران شیرخوارگی باشد(شیرخواران مبتلا معمولا به صدا، نورودما واکنش غیر عادی نشان داده ودچارناراحتی می شوند) ولی به ندرت در این دوران تشخیص داده می شوند .

 علائم

بی حوصلگی درپاسخ گویی به سئوالات کتبی وشفایی درمدرسه، تحریک پذیری، پرخاشگری، حواس پرتی، پرتحرکی وبی قراری در صندلی وکلاس،پرحرفی کلافه کننده، اختلال در یادگیری وعدم توجه به جزئییات وفراموشکاری، قرارگرفتن مکرردرمعرض حوادث وسوانح وغیرقابل پیش بینی بودن رفتاروایجادتکانه های رفتاری ازعلائم شایع این اختلال می باشد .

باتوجه به عدم شناخت مناسب اطرافیان درخانه ومدرسه ازاین بیماری، معمولا این کودکان درتعامل بامحیطزندگی خود دچارمشکل ورانده وطردیا تنبیه می گردند، که این امرسبب شکل گیری شخصیت ضداجتمایی بااعتماد به نفس پایین خواهدشد . 

اختلالاتی چون اضطراب، افسردگی، مانیا واختلالات یادگیری می توانند بعضی ازعلائم این بیماری را نشان داده ودرتشخیص افتراقی این اختلال قرارگیرند .

احتمال بهبودی قبل از 12سالگی اندک است ومعمولاعلائم در60درصد موارد تا دوران نوجوانی ادامه می یابد ودر 40 درصد موارد باقی مانده دردوران بلوغ تا اوائل بزگسالی بهبودخواهندیافت، که پر تحرکی اولین علامت وحواس پرتی آخرین علامتی است که ناپدیدخواهندشد .

البته گاهی کاهش دامنه توجه، آسیب های رفتاری، کاهش اعتماد به نفس، رفتارهای ضداجتماعی، اختلالات مصرف موادمخدر واختلالات سلوک در این افراد کم وبیش دامنگیر فرد برای همیشه خواهد ماند، که میزان این آسیب بستگی به شناخت ومراقبت ودرمان این اختلال دردوران کودکی خواهدداشت .

هیچ معیارآزمایشگاهی اختصاصی درتشخیص این اختلال وجودنداردوتشخیص باتوجه به سن ابتلا ووجود مجموعه ای ازعلائم به طورهمزمان خواهدبود .

درمان دارویی خط اول درمان دراختلالات کم توخهی/ بیش فعالی محسوب می شودکه البته بی عارضه نبوده وتنهاراه درمان نیز نمی باشند.

گروه های آموزش درخانواده برای والدین واطرافیان ودرمدرسه برای مربیان وهمکلاسی ها ومدیران مدرسه، راه های درمانی موثر درکنار درمان دارویی باید مورد توجه قرارگیرندتا عوارض وحوادث این اختلال را به حداقل رسانده تااز آسیب هایی که دربزرگسالی این کودکان را تحدید می نمایند پیشگیری لازم به عمل آید .

      بااستفاده ازدرسنامه روانپزشکی بالینی وعلوم رفتاری