امام غزالی درمقاله چهارم سرالعالمین ، بخاری درص 118جلددوم صحیح ، مسلم درآخرکتاب وصیت ، حمیدی درجمع بین الصحیحین، احمدحنبل درص 222جلد اول مسند ، ابی الحدید درص 563جلد دوم شرح نهج البلاغه ، کرمانی درشرح صحیح بخاری وابن حجردرصواعق ... وکثیری ازعلماء اهل سنت نقل نموده اند که وقتی پیامبردربستر بیماری افتاد، جمعی ازصحابی به عیادت آن حضرت رفتندوپیامبر(ص) فرمود: دوات وکاغذی بیاورید تانوشته ای انشاء کنم برای شماکه بعدازمن گمراه نشوید.

عمرابن خطاب گفت واگذارید این مردرا که اوهذیان می گوید،کتاب خدا مارا بس است.

اصحاب بااین سخن به دودستگی وسر وصدا پرداختند وپیامبر (ص) مکدرشده وفرمودند: ازپیش من برخیزید که نزدمن نزاع سزاوارنیست .

دراحادیث فریقین بطورمتواترپیامبرفرمود من دوچیز گرانبهاء، کتاب خدا وعترتم رادرمیان شما می گذارم که هرگز ازهم جدا نمی شوند تادرکنار کوثر برمن وارد شوند،اگر به این دوچیز تمسک جستید هرگز گمراه نخواهید شد.

مگرنه اینکه قران فرمود:

1 - وماآتئکم الرسول فخذوه ومانهکم عنه فانتهوا .

2-ولوردوالی الرسول والی اولی الامرمنهم لعلمه الذین یستنبطونه منهم.

3-وماینطق عن الهوی ان هوالاوحی یوحی .

4-فسئلواهل الذکران کنتم لاتعلمون .

5-بل هوایات بینات فی صدورالذین اوتوالعلم .

6-اطیعوالله واطیعوالرسول واولی الامرمنکم.

قطبالدین شیرازی ازاکابر علمای شافعی در کشف الغیوب می گوید: این امرمسلم است که راه را بی راهنما نتوان پیمود ودرعجبم ازکلام عمررضی الله عنه که گفته قران مارا بس است، این کلام مانندآنکس ماند که گوید چون کتب طب دردست است احتیاجی به طبیب نیست ...

 بلای عظیمی که بعداز رحلت پیامبر (ص) برمسلمین نازل شد وجامعه نوپای اسلامی را ازریل حرکت اصلی خودخارج نمود، جدا نمودن قران ناطق وصامت ازیکدیگربودکه سبب مهجور ماندن هردوشد .

برادران اهل سنت مابه هزارزبان وتفسیر قران را شنیدند جززبان حاملان وحی وعترت پیامبر،وحتی کلام آنانرا نیز اززبان کسانی شنیدند که تمسک به آنان نداشتند، یعنی مویدفکری بودند که پیامبر نیز گاهی هذیان می گوید،اما هزاران کلام بی اصل ونصب بزرگانشان راچون قران بی خدشه پنداشتند .

مدعیان دوستی با عترت نیز بجای شنیدن کلام اهل بیت وتمسک به آنان وهمراه نمودن قران با عترت، تنها به مویه بر مصیبت عظیمی که براهل بیت رفته بود بسنده، وهرگز ازاین پوسته به مغز کلام قران وعترت نرسیدند وقرآن را مهجور نمودند.

         بااستفاده ازشبهای پیشاورسلطان الواعظین شیرازی